პარასკევი, 29.03.2024, 12:31
მოგესალმები, greshnik | RSS
საიტის მენიუ
მინი-ჩეთი
200
სტატისტიკა
შესვლის ფორმა
მთავარი » 2010 » აპრილი » 14

ჭაბუა (მზეჭაბუკ) ირაკლის ძე ამირეჯიბი დაიბადა თბილისში 1921 წლის 18 ნოემბერს. დედა – მარიამ მიხეილის ასული ნაკაშიძე, ქალთა უმაღლეს კურსებდამთავრებული პედაგოგი – პირდაპირი შთამომავალი იყო აფხაზეთის, სამეგრელოს და გურიის მთავრებისა: შერვაშიძეებისა, დადიანებისა, გურიელებისა და ასევე – მიქელაძეებისა და ნაკაშიძეებისა.
მამა – ირაკლი გიორგის ძე ამირეჯიბი – ცნობილი ადვოკატი – ჩამომავალი ამირეჯიბებისა, მაღალაშვილებისა, ქარუმიძეებისა, ფავლენიშვილებისა, ჯოხთაბერიძეებისა.

                             

                                    მამა - ირაკლი ამირეჯიბი. ახალგაზრდა ადვოკატი.


თავად მწერალი ასე წერს "ავტოინტერვიუში” : "მამაჩემის თავადურ წარმოშობაზე თავად გვარი – ამირეჯიბი მიუთითებს. ეს საუკუნეების მანძილზე გვარად ქცეული მეფის სასახლის თანამდებობაა, შინაგან საქმეთა მინისტრის მოადგილეს, დაზვერვისა და კონტრდაზვერვის უფროსს რომ შეესატყვისება. თანამდებობა საგვარეულო იყო, მემკვიდრეობით გადაეცემოდა და ყოვე ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 2099 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010


Лучано Паваротти родился 12 октября 1935 года на окраине города Модена на севере Италии, будучи сыном Фернандо Паваротти - пекаря и певца, и Адель Вентури - рабочей фабрики по производству сигар. Несмотря на то, что певец всегда отзывался с любовью о своем детстве, семья имела мало денег. Четверо членов семьи жили в двухкомнатном жилище. Как говорил певец, его отец имел красивый теноровый голос, но был неспособен к карьере певца из-за нервозности. Вторая мировая война вынудила семью уйти из города в 1943 году. В течение последующего года они снимали одну комнату на ферме в соседней деревне, где Паваротти заинтересовался фермерством.

Ранние музыкальные пристрастия Паваротти заключались в записях его отца, большинство из которых включали популярных теноров тех времен - Беньямино Джильи, Жованни Мартинелли, Тито Скипа и Энрико Корузо. Когда Лучано было около девяти лет, он начал петь со своим отцом в небольшом местном церковном хоре. Также в период молодости он провел несколько уроков с профессором Донди и его женой, однако не придавал им большого значения.

После того, что могло называться обычным детством с обычными интересами в спорте - в случае Паваротти это прежде всего был футбол - он окончил школу Schola Magistrale и столкнулся с дилеммой о выборе дальнейшей профессии. Паваротти был заинтерес ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1219 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

Энрико Карузо (итал. Enrico Caruso; 1873—1921) — итальянский певец (тенор). 

Энрико Карузо родился 27 февраля 1873 в Неаполе.

Дебютировал в Неаполе в 1895 году. Известность пришла к Карузо в 1897 году, когда он исполнил в Палермо партию Энцо («Джоконда» Понкьелли). В 1900 году он впервые выступил на сцене миланского театра Ла Скала (Неморино в «Любовном напитке» Доницетти); в 1902 году дебютировал в лондонском театре Ковент-Гарден (Герцог в «Риголетто» Верди). Самая большая слава певца связана с нью-йоркским театром Метрополитен-опера, ведущим солистом которого он был с 1903 по 1920 гг. 

Карузо много записывался — одним из первых среди оперных певцов зафиксировал основную часть своего репертуара на граммофонных пластинках. Обладал голосом неповторимого тембра, в котором естественное баритональное, бархатистое звучание нижнего и среднего регистров сочеталось с блестящими теноровыми верхами. Благодаря исключительному владению дыханием, безупречной интонации и, главное, высокой исполнительской культуре стал легендой вокального искусства 20 века, образцом для будущих поколений оперных теноров. 

Карузо с равным успехом исполнял партии лирического и драматического плана, преимущественно в операх Верди (Герцог, Манрико в «Трубадуре», Ричард в «Бале-маскараде», Радамес в «Аиде») и композиторов-веристов (Канио в «Паяцах» Леонкавалло и др.). Был первым ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1112 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

Джильи родился в городе Реканати в провинции Мачерата (регион Марке) в семье сапожника Доменико Джильи и его жены Эстер, которая была дочерью школьного учителя.

1897 — молодой отпрыск был принят в городской кафедральный собор в церковный хор. Беньямино работает паралельно в компании плотников.

1900 — начинает работу учеником порного.

1902 — Закончив школу, начинает рабочую деятельность помощьником аптекаря, где и работает до 1907 года, в свободное время Беньямино играет на саксофоне в городском оркестре «Банда»

1905 — впервые выступает на сцене, в роли девушки, в театре Лауро Росси в Мачерата, Джильи поёт в оперетте «Ля фуга ди Ангелика», написанной Алессандро Билли.

1907 — Джильи отправляется в Рим и работает прислугой у графини Спанокки. Его первый урок пения у Пьетро ди Стефано.

1908 — уроки пения у Агнезе Бонуччи (2 года), потом военная служба в 82 пехотном полку, потом телефонистом в командовании военного округа.

1911 — Джильи переходит к новому учителю профессору Мартино, который занимается постановкой голоса. Агнезе Бонуччи подаёт на Джильи в суд и ему приходится оплатить старому учителю 2500 лир. Паралельно он работает в фотоархиве при министерстве культуры Италии. В этом же году Джильи знакомиться с Констанцией Черрони, дочерью римского маклера.

1912 — в порядке исключения, Джильи получает стипендию для обучения в Академ ... კითხვის გაგრძელება »
Category: ენციკლოპედია | Views: 1109 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

Роберто Лорети (итал. Roberto Loreti; в России известен как Робертино Лоре́тти (Robertino Loretti) (род. 22 октября 1946) — итальянский певец, в подростковом возрасте (в начале 1960-х годов) завоевавший мировую известность.Содержание [убрать]


Биография и карьера

Роберто Лорети родился в Риме в 1946 году в небогатой семье с 8 детьми. В раннем детстве он снялся в эпизодических ролях в фильмах «Анна» (итал. Anna, 1951) и «Возвращение дона Камилло» (итал. Il ritorno di don Camillo, 1953). В 6 лет становится он солистом церковного хора, где получает «азы» музыкальной грамоты, а с 8 лет поёт в хоре Римского оперного театра. Однажды на оперном спектакле «Убийство в кафедральном соборе» (итал. Assassinio nella cattedrale, композитор Ильдебрандо Пиццетти), состоявшемся в Ватикане, папа римский Иоанн XXIII так был растроган исполнением Робертино своей партии, что пожелал лично с ним встретиться. В 10-летнем возрасте в связи с болезнью отца мальчик вынужден искать работу и устраивается помощником булочника, при этом он не перестает петь и вскоре владельцы местных кафе начинают соперничать за право, чтобы он ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1191 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

Марио дель Монако (итал. Mario Del Monaco; 27 июля 1915, Флоренция, Италия — 16 октября 1982, Местре, Италия) — знаменитый итальянский тенор, которого называют одним из крупнейших оперных певцов XX века и последним тенором di forza. Мастер бельканто, обладал поразительным по силе голосом.Содержание 



Обучался пению у Мелокки в Пезарской консерватории[2]. Дебютировал, по разным данным, в период с 1939 по 1941 год. С 1943 года выступал в «Ла Скала» (Милан). С 1946 года пел в «Ковент Гарден» (Лондон), в 1957-1959 годах — в «Метрополитен Опера» (Нью-Йорк). В 1959 году гастролировал в СССР, исполнил в Большом театре партии Хосе в «Кармен» Бизе и Канио в «Паяцах» Леонкавалло. В 1975 году, дав 11 спектаклей в течение 20 дней в Неаполе и Палермо, завершил певческую карьеру.

В 1982 году попал в автокатастрофу и вскоре скончался.

Творчество

... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1100 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

Мария Каллас (англ. Maria Callas; имя в свидетельстве о рождении — София Сеселия Калос, англ. Sophia Cecelia Kalos, крещена как Сесилия София Анна Мария Калогеропулос — греч. Μαρία Καλογεροπούλου; 2  декабря 1923, Нью-Йорк — 16 сентября 1977, Париж) — известная оперная певица (сопрано), греческого происхождения.

Мария Каллас стоит в ряду таких реформаторов оперы, как Рихард Вагнер и Артуро Тосканини. Культура второй половины XX века неразрывно связана с её именем. В начале 50-х годов, накануне явления постмодернизма, когда опера XIX века стала эстетическим анахронизмом, Мария Каллас вернула оперное искусство на вершину сценического олимпа. Возродив эпоху бельканто, Мария Каллас не ограничилась виртуозными колоратурами в операх Беллини, Россини и Доницетти, а превратила свой голос в главное выразительное средство. Она стала универсальной певицей с репертуаром от классических опер-сериа типа «Весталки» Спонтини до последних опер Верди, веристских опер Пуччини и музыкальных драм Вагнера.

Взлёту карьеры Каллас в середине XX века сопутствовало появление в звукозаписи долгоиграющей пластинки и дружба с видным деятелем звукозаписывающей компании EMI Вальтером Легге.

Приход на сцену оперных театров нового поколения дирижёров, таких как Герберт фон Караян и Леонард Бернстайн и кинорежиссеров, таких как Лукино Висконти и Франко Дзеффирелли, сделал ка ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1287 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

.

მედეა ჩახავა – Medea Chakhava

მედეა ვასილის ასული ჩახავა დაიბადა 1921 წლის 15 მაის, სოფ. სერგიეთში (ახლანდელი მარტვილის რაიონი).
დაამთავრა საქართველოს შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო თეატრალური ინსტიტუტის სამსახიობო ფაკულტეტი და იმავე წელს ჩაირიცხა თბილისის შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო აკადემიური თეატრის დასში. არის ლირიკულ-კომედიური მსახიობი.
მ. ჩახავას მიერ შექმნილი როლები თეატრში: ჯენევრა (ჯ. გოუსა და ა. დიუსოს ”ღრმა ფესვები”), ნადია (მ. გორკის ”მტრები”), გაიანე (ი. მოსაშვილის ”ჩაძირული ქვები”, მიენიჭა სსრკ სახელმწიფო პრემია, 1951), ამირანტა (ჯ. ფლეჩერის ”ესპანელი მღვდელი”), ფეფელა (გ. სუნდუკიანის ”პეპო”), ოფელია, მარგარიტა (უ. შექსპირის ”ჰამლეტი”, ”რიჩარდ III), ზაბლონა (ნ. დუმბაძის და გ. ლორთქიფანიძის ”მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი) და სხვა. მ. ჩახავას განსახიერებული აქვს კინოროლები: ცქრიალა (”ჭრიჭინა”), თამრო (”გლახის ნაამბობი”), ნინო (”ნინო”), მელანო (”ბაში-აჩუკი”). მონაწილეობდა კინოსერიალში ”ძილის წინ”.
1960 წელს მიენიჭა საქართველოს სახალო არტისტის წოდება. 1963 წელს იყო საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი. 1966 წელს _ სკკპ XXIII ყრილობის დელეგატი. 2002 წელს გადაეცა საერთაშორისო ასოციაციის ”საქართველოს ქალები მშვიდობისა და სიცოცხლისათვის” ”ღიმილის პრიზი”. 1996 წელს დაჯილდოვდა ღირსების ორდენით.
2002 წელს მიენიჭა თბილისი საპატიო მოქალაქის წოდება. 2006 წელს კი რუსთველის თეატრის წინ მისი სახელობის ვარსკვლავი გაიხსნა.
მედეა ჩახავა გარდაიცვალ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1093 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

                                        კულბითი. სამაჩაბლო.


ხათუნა ტეხოვა – Khatuna Tekhova

მე უცხოტომელს
მომენატრა ქართული სევდა
მე არაქართველს
სიყვარული მუდამ თან მდევდა

და უცხოეთში დავუჩოქე
წმინდა ნინოს ხატს,
გვედრებ წმინდანო,
შენ მოხედე ამ გატანჯულ ხალხს

ნუ დამიკარგავ სათაყვანო
ბავშვობის ხანას,
ერთ დროს სამშობლოს
და ახლა კი უცხო ქვეყანას

წმინდაო ნინო, ევედრე ღმერთს
მისვე შვილებზე
დაკარგულებზე… დაბნეულებზე…
ვით "შეშლილებზე”!!!!

ხათუნა ტეხოვა

ეს ლექსი ხათუნამ სტუდენტობის დროს დაწერა, 1990-1991 წლებში… მაშინ უკვე ვლადიკავკაზში სწავლობდა და საშინლად განიცდიდა თბილისიდან წასვლას…
იქაურობას ვერ ვეგუებიო, წერდა… ჩემი მშობლებისათვის არ უნდა დამეჯერაო, ამბობდა…
როგორია, იყო თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტის წარჩინებული სტუდენდი და მერე, იმის გამო რომ ხარ ოსი უნდა წახვიდე საცხოვრებლად ქალაქში სადაც თითქმის არავის არ იცნობ… ახალი გარემო და რაც მთავარია, წახვედი არა შენი სურვილით, არამედ იძულებით…
შეიძლება ძალიან ხმამაღალი ნათქვამია, მაგრამ ვთვლი რომ ამ ლექსით მან კველა იძულებით წასული ოსის გულის ტკივილი გვითხრა, ანუ ის, რომ მათ მთელი გულით უყვართ საქართველო და სადაც არ უნდა იყვნენ ის მაინც მათ სამშობლოთ რჩება…

ლექსი და კომენტარი მოგვაწოდა კახაბერ ჯაყე ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1105 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010


კოსტა ხეთაგათი – Kosta Khetagkati.


Konstantin (Kosta) Khetagkati (Ossetic: Хетæгкаты Къоста), Kosta Khetagurov, Коста Хетагуров

კოსტა (კონსტანტინე) ლევანის ძე ხეთაგათი (ხეთაგუროვი; ოს. Хетæгкаты Леуаны фырт Къоста) დაიბადა 1859 წლის 3 (15) ოქტომბერს, სოფელ ნარში (ჩრდ. ოსეთი) — საყოველთაოდ მოიაზრება, როგორც ოსური ლიტერატურის დამფუძნებელი; პოეტი, განმანათლებელი, მხატვარი, საზოგადო მოღვაწე.

1871-81 წლებში ხეთაგუროვი სწავლობდა სტავროპოლის გიმნაზიაში, შემდეგ კი – პეტერბურგის სამხატვრო აკადემიაში, თუმცა, უსახსრობის გამო იძულებული გახდა სწავლა მიეტოვებინა და ოსეთში დაბრუნებულიყო, სადაც შეუდგა შემოქმედებით მოღვაწეობას. ანტიცარისტული ქმედებებისთვის პოეტი ორჯერ იყო გადასახლებული. 1903 წელს კოსტა მძიმედ დაავადდა და შეწყვიტა შემოქმედებითი და საზოგადოებრივი მოღვაწეობა. გარდაიცვალა 1906 წლის 19 მარტს (ყუბანის ოლქი).

პოეტი რუსულსა და ოსურ ენებზე წერდა ლექსებს, მოთხრობებს, პიესებსა და სტატიებს. ბეჭდვითი ორგანოს არარსებობის გამო მისი ნაწარმოებები ხალხში ზეპირად ვრცელდებოდა. რუსულ ენაზე დაწერილი მისი თხზულებები იბეჭდებოდა გაზეთებში "სევერნი კავკაზი”, რომლის ფაქტობრივი რედაქტორიც თავად გახლდათ და "კაზბეკ”-ში.

1899 წელს გამოსცა ლექსების კრებული „ოსური ლირა" (ოს. «Ирон фæндыр»), რომელშიც პირველად გამოქვეყნდა ლექსები ბავშვებისთვის ოსურ ენაზე. მიუხედავად იმისა, რ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1206 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ივანე თარბა.


Category: ენციკლოპედია | Views: 1127 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

გამოჩენილი აფხაზი მწერალი, აფხაზური ლიტერატურის და ისტორიოგრაფიის ფუძემდებელი, დიმიტრი იოსების ძე გულია (აფხ. Дырмит Иасыф-иҧа Гәлиа) დაიბადა 1874 წლის 9 თებერვალს (21 თებერვალი), სოფელ უარჩაში (ახლანდელი სოხუმის რაიონი) ღარიბი გლეხის ოჯახში. ბავშვობაში გულიას ოჯახი, ისევე როგორც ბევრი აფხაზები, თურქეთში გადაასახლეს. მამამ შეძლო ოჯახის სამშობლოში დაბრუნება.


სწავლობდა გორის საოსტატო სემინარიაში. ერთხანს მასწავლებლობდა. 1924-1926 წლებში აფხაზურ ენას ასწავლიდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. გულიამ დიდი ღვაწლი დასდო აფხაზურ კულტურას. მისი კულტურულ-საგანმანათლებლო და სამწერლო მოღვაწეობა ფართო და მრავალმხრივი იყო. 1892 წელს კ. მაჭავარიანთან ერთად რუსული გრაფიკის საფუძველზე შეადგინა აფხაზური ანბანი. მას ეკუთვნის შრომები აფხაზურ ენაზე, ისტორიაზე, ეთნოგრაფიაზე, ქრესტომათია და სასწავლო სახელმძღვანელოები.

1919-1920 წლებში გულია პირველი აფხაზური გაზეთის "აფსნის” რედაქტორი იყო. 1921 წელს ჩამოაყალიბა პირველი აფხაზური თეატრალური დასი. 1925 წელს გამოსცა "აფხაზეთის ისტორია”, რუსულ ენაზე.


დიმიტრი გულიას პოეზია მხატვრული დონით გამოირჩევა. მის ლექსთა პირველ კრებულებში (1912, 1913) წარმოსახულია აფხაზი ხალხის სწრაფვა თავისუფალი ცხოვრებისაკენ, სიძულვილი მჩაგვრელებისადმი, პოეტის ოცნება უკეთეს მერმისზე. მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა პრო ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1217 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010


                გიორგი შერვაშიძე.


აფხაზი პოეტი, დრამატურგი, პუბლიცისტი, საზოგადო მოღვაწე. აფხაზეთის უკანასკნელი მთავრისა და ალექსანდრა დადიანის ვაჟი. ქართული ენა იყო მისი მეორე ენა, ამიტომ კარგად იცნობდა ძველ და ახალ ქართულ მწერლობას, აფხაზეთის ისტორიასა და ფოლკლორს.

60-იანი წლების დასაწყისში თბილისის მეფისნაცვლის ადიუტანტი იყო. რუსეთის მიერ აფხაზეთის სამთავროს გაუქმების შემდეგ, 1866 წელს ამბოხებულმა აფხაზებმა მთავრად გამოაცხადეს, მაგრამ ამბოხება ჩაახშეს და შერვაშიძე რუსეთში გადაასახლეს. დაბრუნების შემდეგ ქუთაისში ცხოვრობდა, რადგანაც აფხაზეთში ჩასვლის უფლება არ მისცეს. მშობლიურ ქალაქში, სოხუმში, მხოლოდ 1905 წელს დაბრუნდა.

... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1539 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ცხოველთა ბედი", ფრანც მარკი, 1913, გამოფენილი მიუნხენში 1937 წელს.


მოდერნიზმი (ლათ.: modernus «თანამედროვე, ბოლოდროინდელი») კულტურული მიმდინარეობაა, ძირითადად მოიცავს პროგრესულ ხელოვნებასა და არქიტექტურას, მუსიკას, ლიტერატურასა და დიზაინს, რომელიც 1914 წლამდე დეკადაში აღმოცენდა. ეს იყო ხელოვანთა და დიზაინერთა მოძრაობა მე-19 საუკუნის აკადემიური და ისტორიული ტრადიციების წინააღმდეგ, ცდილობდა რა აჰყოლოდა სახეშეცვლილი თანამედროვე მსოფლიოს ახალ ეკონომიკურ, სოციალურ და პოლიტიკურ ასპექტებს.

ნაწილი კულტუროლოგებისა მე-20 საუკუნეს ჰყოფენ მოდერნისტულ და პოსტმოდერნისტულ პერიოდებად, მაშინ როცა სხვები იხილავენ მათ, როგორც ერთი უფრო ხანგრძლივი პერიოდის ორ ნაწილს. ამ სტატიაში განხილულია მოძრაობა, რომელიც განვითარდა გვიანდელ მე-19 და ადრეულ მე-20 საუკუნეებში, და ის არ მოიცავს პოსტმოდერნიზმს.
ისტორია [რედაქტირება]

მოდერნისტული მოძრაობა ჩაისახა მე-19 საუკუნის შუა წლებში საფრანგეთში, და მისი ფუძემდებელი იდეა იყო ხელოვნების, ლიტერატურის, სოციალური ორგანიზაციისა და ყოველდღიური ცხოვრების ტრადიციული ფორმების მოძველება, რაც მნიშვნელოვანს ხდიდა მათ უკუგდებასა და კულტურის მუდამ ახალი ფორმების ძიებას. მოდერნიზმი წამახალისებელი იყო არსებობის ყველა ფორმის, კომერციიდან ფილოსოფიამდე გადახედვის, იმ მიზნით, რომ მოძებნილიყო პროგრესის ხელის შემ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1690 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

                             მხატვარი ალექს ბერდიშევი.


ნიჰილიზმი და ღირებულებათა გადაფასების პრობლემა

ყველა ეპოქას თავისი შესატყვისი ღირებულებები აქვს, რაც განპირობებულია ეპოქის ხასიათით. ანტიკურ პერიოდში მას მითოლოგია და ფილოსოფია განსაზღვრავდა. შუა საუკუნეებში გაბატონებული მდგომარეობა მოიპოვა რელიგიამ, რამაც განაპირობა შესაბამის ღირებულებათა წარმოქმნა; აღორძინების ეპოქაში უპირატესობა ჰუმანისტურმა და საერო იდეალებმა მოიპოვეს; ახალ დროში კაპიტალიზმის ჩამოყალიბებას და დამკვიდრებას თან მოჰყვა საბაზრო ეკონომიკის და დემოკრატიის შესაბამისი ღირებულებები. მეცნიერულ – ტექნიკური პროგრესის ეპოქაში წამყვანი ფასეულობა გახდა მეცნიერება და ტექნიკა.
როგორც ვნახეთ, ეპოქათა ცვალებადობის კვალდაკვალ ხდება ღირებულებათა შეცვლა. იმსხვრევა ძველი და მის ადგილს თანდათანობით იკავებს ახალი. ეს არის ღირებულებათა გადაფასების პროცესი, რომლის შედეგად მიმდინარეობს ძველი ეპოქის გამომხატველი ღირებულებების შეცვლა ახალი ეპოქის შესატყვისი იდეალებით. ეს ნორმალური პროცესია, რადგან მას აუცილებლობით მოითხოვს საზოგადოებრივი პროგრესი.
სულ სხვა ვითარებასთან გვაქვს საქმე, როდესაც ბჭობა ეხება ნიჰილიზმს. იგი წარმოდგება ლათინური სიტყვიდან "ნიჰილ", რაც ნიშნავს არარას. ნიჰილიზმი არის თეორია, რომელიც მოითხოვს არა ღირებულებათა გადაფასებას, არამედ საერთოდ უარყოფს ყოველგვარი ღირებულების მნიშვნელობას. იგი არ ატარებს პრინციპულ განსხვავებას დადებ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1340 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

                 Golconde. რენე მაგრიტი. 1953.


პიროვნება, მასა და ბრბო

მასა არც ეთნიკური და არც ისტორიული ერთობა არ არის. იგი გარკვეული ტიპის ადამიანთა სიმრავლეა. ამ ადამიანებს აერთიანებთ არა ეროვნულობა, არა რომელიმე სოციალური ჯგუფისადმი კუთვნილება ან პროფესიული საქმიანობა, არამედ აზროვნების გარკვეული დონე და ხასიათი. თუ მასას რაოდენობრივად დავახასიათებთ, მაშინ იგი საზოგადოების უმრავლესობაა. თვისებრივი მახასიათებლის მიხედვით, იგი გამოხატავს ადამიანის საშუალო დონეს. ეს არის ადამიანი მის ყოველდღიურობაში, რომელსაც არ აქვს თავისი `მე~, დაკარგული აქვს თავისი ინდივიდუალობა და პიროვნულობა. მასის ყოველი წარმომადგენელი ერთმანეთს ჰგავს, ისინი არაფრით არ განირჩევიან ერთმანეთისაგან. მასა არ არის ცალკეულ ადამიანთა ჯამი, იგი საშუალოობა, უსახობა და უპიროვნობაა. ეს არის ადამიანი, რომელიც მარტინ ჰაიდეგერმა აღნიშნა ტერმინით `მან~- ი. ეს არის სხვებისაგან განურჩეველი ადამიანი. მოკლედ, მასა შეიძლება განვსაზღვროთ, როგორც საშუალო ადამიანი – `მან~- ი, რომელსაც დაკარგული აქვს თავისი ინდივიდუალობა.
ვინ არის პიროვნება? პიროვნება ადამიანური ინდივიდია, მაგრამ არა ყოველი ინდივიდი. იგი ისეთი ინდივიდია, რომელიც სხვებისაგან გამოირჩევა თავისი ცნობიერებით და თვითცნობიერებით, ნიჭით და უნარებით. იგი მკვეთრად გამორჩეული ინდივიდუალობაა, რომელსაც თვითმყოფადი და დამოუკიდებელი სახე აქვს.
მოკლედ, პიროვნება შეიძლება შემდეგნაირა ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1251 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

წ ყნარი შეხება, სიყვარულის ისტორია, მხატვარი ლევან მინდიაშვილი.


თუ სიყვარული უბრალო ცხოველობაა, მაშინ იგი არ არის ლამაზი, მშვენიერი. თუ იგი უსხეულო ვნებაა, მაშინ იგი არაა ცოცხალი, ხორცშესხმული. იგი ერთსა და იმავე დროს მშვენიერი სულის სურვილიცაა და ლამაზი სხეულის წყურვილიც… მშვენიერი სული ლამაზი სხეულისათვის ლტოლვილი და ლამაზი სხეული მშვენიერი სულისათვის ვნებული”.
გრიგოლ რობაქიძე.


"მე ადამიანი ვარ და არაფერი ადამიანური უცხო არ არის ჩემთვის!” – ეს გამონათქვამი ისეთივე ძველია, როგორც თავად ადამიანი. როგორ გგონიათ, რა ჰქონდათ მხედველობაში ძველ მოაზროვნეებს? ალბათ, ემოციები და აღტკინება, ქვენა გრძნობები და ვნებები. ეს უნიკალური თვისებებია, მათ ცხოველურ სამყაროში ვერ მოიძიებთ. ადამიანური არსებობის დრამატულობა სწორედ რომ "ვნებებით თრობაში” ვლინდება და უმთავრესი მათ შორის სიყვარულია… კაცობრიობა ერთ დღესაც ვერ იცხოვრებს მის გარეშე…
სიყვარულის საზოგადოდ მიღებული განმარტება, ისევე როგორც მრავალი ფილოსოფიურ-ეთიკური კატეგორიისა, არ არსებობს. სიყვარული სიკეთისა და ბედნიერებისაკენ სწრაფვაში გამოვლენილი უზოგადესი პრინციპია – თვლიდა პლატონი და სწორედ მან აამაღლა სიყვარულის ცნება ფილოსოფიური განსჯის დონემდე. პლატონმა სიყვარულის სახეების იერარქია შემოგვთავაზა: უმდაბლესი დონე – ფიზიკური სიამოვნების მიღებაა (ეს დონე, მისი აზრით, შეუფერებელია ადამიანისათვის, განცხრომა და სიტკბოება, რომლისკენაც ასე მიილტვის ა ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 2003 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

სისხლიანი ცრემლები და წლები, მხატვარი ზურა ბალანჩივაძე.


სიკვდილი და სიცოცხლე

"არავინ იცის, რა არის სიკვდილი, და არის თუ არა იგი უდიდესი სიკეთე ადამიანისათვის, მიუხედავად ამისა, მისი ეშინიათ, თითქოსდა იციან, რომ იგი უდიდესი ბოროტებაა”
პლატონი

"ყველამ იცის, რომ სიკვდილი გარდაუვალია, მაგრამ რაკი ის მოახლოებული არ არის, არავინ მის შესახებ არ ფიქრობს”
არისტოტელე

"ბოროტებათაგან უსაშინლესი – სიკვდილი – ჩვენ სრულიად არ გვეხება, რადგან როცა ჩვენ ვართ, სიკვდილი არ არის, ხოლო როდესაც სიკვდილი არის, ჩვენ აღარ ვართ. ასე რომ, იგი სრულებით არ ეხება არც ცოცხლებს, არც მკვდრებს, რადგან პირველთათვის იგი არ არსებობს, მეორენი კი უკვე აღარ არსებობენ”.
ეპიკურე

"სიცოცხლე სევდაა, ადამიანად ყოფნის სევდა… სიკვდილიც სევდაა, ადამიანად არყოფნის სევდა”.
გოდერძი ჩოხელი

"სიცოცხლე ცვლაა… ყველაფერი ცვლაა… ამ ცვლაში არა რჩება რა… რჩება?! მაგრამ მისი ხელშეხება ძნელია… სიცოცხლის სიტკბო კი ეს ხელშეხებაა”.
გრიგოლ რობაქიძე

"ყველაფერი შეიძლება წავართვათ ადამიანს, სიმდიდრე, ნიჭი, სამშობლო, სიცოცხლე და ა.შ., მაგრამ ვერვინ ვერ წაართმევს სხვას მის სიკვდილს”.
ჰაიდეგერი

"უმაღლესი და დიადი სიბრძნე, რომელსაც ადამის ძემ შეიძლება მიაღწიოს, ისაა, რომ ყოფნას არავითარი უპირატესობა არ გააჩნია არყოფნასთან, სიცოცხლეს – სიკვდილთან”.

"ეჭვი და გაკვირვება ფილოსოფიის დასაბა ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 3524 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

                             გზა. მხატვარი ალექს ბერდიშევი.


კულტურა და ცივილიზაცია

კულტურის ფილოსოფია

კულტურის, როგორც უნივერსალურ და ყოვლისმომცველ ფენომენზე ორიენტირებული ფილოსოფიური დისციპლინაა. იგი ჩამოყალიბდა ორი საუკუნის მიჯნაზე – XVIII საუკუნის ბოლოსა და XIX საუკუნის დასაწყისში. ტერმინი "კულტურფილოსოფია” პირველად იხმარა გერმანელმა რომანტიკოსმა ა. მიულერმა. თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ კულტურის შესახებ ცალკეული მოსაზრებები ბევრად უფრო ადრე, ევროპული ცნობიერების განვითარების თითქმის ყველა ეტაპზე აღინიშნებოდა. კულტურის ფილოსოფია იკვლევს შემდეგ პრობლემებს: რა არის კულტურა? როგორია მისი დამოკიდებულება ბუნებასთან? რა განაპირობებს სხვადასხვა კულტურების არსებობას? რა კავშირია კულტურასა და ცივილიზაციას შორის? რა უდევს საფუძვლად კულტურისა და ცივილიზაციის განვითარებას? და სხვა.
საზოგადოება მრავალი ქვესისტემის შემცველი მთლიანი წარმონაქმნია. საინტერესოა: არის კი მათ შორის რომელიმე განმსაზღვრელი და განმაპირობებელი? ყოველი საზოგადოება, ყოველი ქვეყანა განუმეორებლად თავისებური და თვითმყოფადია – თავისი უნიკალური ისტორიით, კულტურით, ტრადიციებით. ეს თავისთავად გულისხმობს გარკვეული ფაქტორების არსებობას, რომლებიც განცალკევებულ სოციალურ ქვესისტემებს აერთიანებენ რაღაც ხარისხობრივად განსაზღვრულ მთლიანობაში. თანამედროვე ფილოსოფიაში საზოგადოების მთლიანობის დასახასიათებლად იყენებენ კულტურისა და ცივილ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1522 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

        

მეფობა 



იღვწოდა ქართლის განთავისუფლებისათვის ირანელთა უღლისაგან, ქვეყნის ცენტრალიზაციისათვის, შეუზღუდველი სამეფო ხელისუფლების შექმნისათვის. 60-იან წლებში ვახტანგ I ირანელებმა ქართლის ლაშქრით შუა აზიაში გაიწვიეს საომრად. დაბრუნების შემდეგ დაიწყო აქტიური სამზადისი ქართლიდან ირანელთა განდევნისათვის. ვახტანგ I-ს ძლიერი ოპოზიცია ჰყავდა ქართლის ფეოდალებში, რ-თაც მხარს უჭერდნენ ირანელები. პირველი იერიში ვახტანგ I-მა ეკლესიაზე მიიტანა. ჩაატარა მისი რეორგანიზაცია, შეცვალა ქართლის ეკლესიის მეთაური და ეპისკოპოსთა თავის მაგივრად კათალიკოსობა დააწესა. ამავე დროს შექმნა ახალი საეპოსკოპოსოები და შეცვალა ზოგი ძველი ეპისკოპოსი. განსაკუთრებული ყურადღება ვახტანგ I-მა, ჩანს, სამეფო დომენს (კახეთ-კუხეთ-ჰერეტს) მიაქცია, სადაც 5 ახალი ეპისკოპოსი დაანიშნინა. ამ რეორგანიზაციას აშკარად პოლიტიკური მიზანი ჰქონდა: ვახტანგ I-მა ეკლესიიდან განდევნა თავისი მოწინააღმდეგები, უფრო მეტად დაუქვემდებარა იგი სამეფო ხელისუფლებას, მოუპოვა მეტი დამოუკიდებლობა საერთაშორისო სარბიელზე და ამავე დროს ხელახლა გააცხოველა კავშირი კონსტან ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1145 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ლეონტი მროველი – ცხოვრება ფარნავაზისი რომელი იყო პირველი მეფე ქართლისა, ქართლოსიანი.


მას ჟამსა იყო ჭაბუკი ერთი მცხეთას ქალაქსა შინა, რომელსა ერქუა სახელი ფარნავაზ. ესე ფარნავაზ იყო მამულად ქართლელი, ნათესავი უფლოსი, მცხეთოსის ძისა, და დედულად სპარსი ასპანელი. და იყო იგი ძმის-წული სამარისი, რომელი მოსლვასა მას ალექსანდრესსა მცხეთელ მამასახლისი ყოფილ-იყო.

ესე სამარ და ძმა მისი, მამა ფარნავაზისი, მოკლულ იყო ალექსანდრესგან. ხოლო დედასა ფარნავაზისსა წარეყვანა ფარნავაზ, სამისა წლისა ყრმა, და შელტოლვილ იყო კავკასიად. და მუნ აღზრდილ იყო და მოსრულ იყო მცხეთას, მამულსა თჳსსა.

ხოლო ესე ფარნავაზ იყო კაცი გონიერი, მჴედარი შემმართებელი და მონადირე ჴელოვანი. და იმალვიდა იგი სიკეთესა თჳსსა აზონის შიშისაგან. ხოლო მონადირეობითა მისითა იქმნა მეცნიერ აზონისა, და შეიყუარა იგი აზონმან მონადირეობისათჳს. ევედრებოდა ფარნავაზს დედა მისი: "შვილო ჩემო, ეკრძალე აზონს და ნურა-რას იჩინებ თავისა შენისა სიკეთესა, ნუ უკუე მოგკლან შენ”.

და იყო შიში და ძრწოლა მას ზედა. და ვითარ განმრავლდა შიში აზონისი მათ ზედა, რქუა ფარნავაზს დედამან მისმან: "შვილო ჩემო, დაუტევე საყოფელი მამათა შენთა და წარმიყვანე მამულსა ჩემსა ასპანს, ძმათა ჩემთა თანა, და განერე შენ ცოცხალი ჴელისაგან აზონისა.

და დაამტკიცეს განზრახვა ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1220 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

საუბარი შეეხება ძველქართულ გვართა მაწარმოებელ ერთ-ერთ სუფიქსს, –თ–ს, რომელიც წარმოშობით არის მრავლობითობა–კრებითობის მაწარმოებელი ელემენტი. იგი გამოიყენება გეოგრაფიულ და საგვარეულო სახელთა საწარმოებლადაც:
გეოგრაფიული: მესხ–ეთ–ი, კახ–ეთ–ი, სვან–ეთ–ი, ჰერ–ეთ–ი და სხვ.
გვარები: ფაჩუ–ეთ–ი (მე–12 ს. კორიდეთის საბუთები), აბესლამ-ეთ-ი, გორგაძ-ეთ-ი, გვიან-ეთ-ი, ვაშან-ეთ-ი, ვასას-ეთ-ი, ზაქი-ეთ-ი, თევთი-ეთ-ი, კანჯარ-ეთ-ი, კეჟერ-ეთ-ი, მეფუტკრ-ეთ-ი, ჩავლა-ეთ-ი, ჯარდენ-ეთ-ი, ტიბორ-ეთ-ი, ცხადი-ეთ-ი, სიკალ-ეთ-ი, ვაცი-ეთ-ი, დოლი-ეთ-ი, გოგლა-ეთ-ი, თავხელ-ეთ-ი, გოგან-ეთ-ი და სხვ. (ტბეთის სულთა მატიენე: 12-17 ს.ს.)
საინტერესოა, რომ ამ წყაროებში მოხსენიებულ გვართა ერთი ნაწილი სხვაგვარად ბოლოვდება დღესდღეობით:
ფაჩუ–ეთ–ი –– ფაჩუ–ა–შვილი
დოლ-ი–ეთი–ი ––> დოლ-ი–ძე
თავხელ–ეთი–ი ––> თავხელ–ი–ძე
ვაშან–ეთ–ი ––> ვა(რ)შან–ი–ძე
ცხად–ი–ეთ–ი ––> ცხად–ა–ძე
ვაც–ი–ეთ–ი ––> ვაც–ა–ძე
და სხვ.
თვით ტბეთის მატიანეში, არაერთი გვარი სხვადასხვა პერიოდში სხვადასხვა ბოლოსართით ფიქსირდება. მაგალითად უფრო ძველი – (ე)თ დაბოლოებიანი გვარები მოგვიანებით –ძე–თი, ან შვილ–ით ბოლოვდება.
მესხეთში (კერძ. სამცხესა და შავშეთში) დღემდეა შემონახული ამგვარი წარმოება გვარებისა. ი. მაისურაძე მიხეილ თამარაშვილზე (თამარათი) დაყრდნობით შემდეგ მესხურ გვარებს იხსენიებს:
ტლუკაანთი, ბაღინაანთი, ჯიგნიანთი, ორბელიანთი, გოდიკაანთი, თუმანიანთი, ხუციანთი, ხოჯოანთი, ვარამანთი, დავითიანთი, გაბანთი, ნავროზანთი, თამარათი (იხ. ი. მაისურაძე: ქართული გვარ–სახელები – თბ. 1990) ... კითხვის გაგრძელება »
Category: ენციკლოპედია | Views: 1432 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ის ფაქტი, რომ მსოფლიოში არსებობდა სამი იბერია მრავლის მეტყველია. თუმცა, დღეს როცა ამ თემაზე საუბრობენ ხოლმე, წინა პლანზე მხოლოდ ორ იბერიას აყენებენ – ეს არის კავკასიისა და პირინეის იბერიები. არადა ნისლიან ალბიონის პირველ სახელმწიფოებრივი ტიპის გაერთიანებასაც იბერია ერქვა. ეს მანამ, სანამ კელტები (იგივე გალები. განმარტებისთვის – გალებს მათ უწოდებდნენ ლათინები, ხოლო კელტებს – ბერძნები) შეესეოდნენ ნისლიანი ალბიონის კუნძულებს. ამგვარად, ჰიბერნია იგივე ალბიონია და ისინი სიტყვა იბერიიდან ტრანსფორმირდნენ. იბერია- ჰიბერნია – ალბიონი. აკაკი გელოვანიც აღნიშნავდა, რომ ალბიონი კუნძულს დაარქვეს იქ მიგრირებულმა ხალიბებმა. ხალიბიონი-ხალბიონი-ალბიონი. როგორც ცნობილია, ხალიბები ქართველური ტომები იყვნენ.

მკვლევარები კელტების წინარე ხალხად პიქტებს მიიჩნევენ, რომელთაც უდიდესი კულტურა და ცივილიზაცია ქონდათ, ამაზე სტოუნჰენჯის მეგალითური კომპლექსის მედიდურობა და დანიშნულებაც მეტყველებს. მკვლევარები პიქტებს იბერიული წარმოშობის ტომად მიიჩნევენ, რომელიც მთიან შოტლანდიაში ცხოვრობდა კელტების (სკოტების, გელების) მოსვლამდე და VI-VII საუკენეებში მათ ალბას ანუ ალბანის სამეფო შექმნეს. კელტების შესევის შემდეგ პიქტებმა განიცადეს შევიწროვება და მათი დომინანტი როლი ამ რეგიონზე მთლიანად მოისპო… დროთა განმავლობაში მათ ასიმილაცია განიცადეს, სკოტებს შეერივნენ და გელური ენა შეითვისეს. მოხდა არა მხოლოდ მოდგმის, არამედ რასის ჩანაცვლებაც, რომლის დროსაც ინდოე-ვროპული წარმოშობის ტომებმა – ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1186 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

პანი, ბრინჯაო, ძვ. წ. 150-100 წწ.

ვანის არქეოლოგიური აღმოჩენები (ვერცხლი, ბრინჯაო, თიხა

              ვანის არქეოლოგიური გათხრები.



    

ზევსი და განიმედი, რკინა, ძვ. წ. 250–100 წწ.     ნიკეს ფიგურა, ბრინჯაო, ძვ. წ. 150-100 წწ.

 

არწივი, ბრინჯაო, ძვ. წ. 150-100 წწ.      


დიადემა, ვერცხლი, მე-5 ს-ის შუ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 2454 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

კოლხური ტომები – ხალიბები, ხალდები”.


სახელწოდება "ხალიბის” ეტიმოლოგიაზე სხვადასხვა აზრი არსებობს. ჯერ კიდევ ანტიკური ხანის ავტორები გამოთქვამდნენ მოსაზრებას აღნიშნული საკითხის გარშემო. ძვ. წ. I საუკუნის რომაელი პოეტის ვერგილიუსის "გეორგიკების” ერთ-ერთი განმარტების მიხედვით, ხალიბებს სახელი ეწოდათ ხალიბიუმიდან, კუნძულ ევბეის სოფლიდან, რადგან აქედან გადასახლდნენ (SC, II, 751). აქვე აღსანიშნავია, რომ ანტიკურ წყაროებზე დაყრდნობით, კუნძულ ევბეაზე (იგივე მაკრისი) უმთავრესად პელაზგები ბინადრობდნენ, რომლებსაც ბევრი მეცნიერი კოლხების მონათესავე ტომად აღიარებს. ამ ცნობით, შესაძლებელია ვივარაუდოთ, რომ ხალიბები იგივე პელაზგებია, რომლებსაც მცირე აზიაში გადასახლების შემდეგ სახელი დაერქვათ თავიანთი პირვანდელი საცხოვრისის, კუნძულ ევბეის ერთ-ერთი სოფლის, ხალიბიუმის მიხედვით.

"სამეგრელოს ეტიმოლოგია”.


 "სამეგრელოს ეტიმოლოგია”

1. ეგროსი
მარი ბრ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 3455 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ყეენობა. ლადო გუდიაშვილი – Keenoba. Lado Gudiashvili. 1937


ბასკური და ქართველური კულტურის შესწავლა ფოლკლორულლინგვისტური მასალის გათვალისწინებით მეტად საინტერესო სურათს იძლევა. ჩვენ შევისწავლეთ და გავაანალიზეთ ბუნების აღორძინებისა და აგრარული კულტმსახურებისთვის განკუთვნილი მრავალდღიანი ქართული ხალხური დღესასწაული ბერიკაობა-ყეენობა და პირინეის ნახევარკუნძულზე მცხოვრებ ხალხთა დღესასწაული ,,fiesta” / ,,fista”. არაფერია უჩვეულო იმაში, რომ ერთი და იგივე დღესასწაული, ადამიანთა წარმოდგენები თუ ტრადიციები ემთხვევა გეოგრაფიულად განსხვავებულ არეალებში.
პირინეის, ანუ იბერიის ნახევარკუნძული ევროპის დასავლეთ ნაწილშია, საქართველო კი – გეოგრაფიულად – ევროპისა და აზიის გასაყარზეა განთავსებული.
ჩვენი ხელმძღვანელის _ დოც. გრეტა ჩანტლაძე-ბაქრაძის მიერ ესპანეთში _ საველე მუშაობის ჩატარების პერიოდში მოძიებული მასალა ბასკური ,,ფიესტა”-ს შესახებ შევუდარეთ სხვადასხვა ეპიზოდებისგან შემდგარ ქართულ-ხალხურ დღესასწაულს – ბერიკაობა-ყეენობას.
ბასკური ,,ფიესტა” საგაზაფხულო დღესასწაულია. ბერიკაობაყეენობაც იწყება თებერვლის ბოლოს, ან მარტში – მოძრავი დღესასწაულის _ ყველიერის დროს და გრძელდება ერთ კვირას.
წარმართულ ქართულ დღესასწაულში რელიგიური სინკრეტიზმის სახით წარმოდგენილია ქართველთა უძველესი მსოფლმხედველობ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1224 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ბასკების ენა (ეუსკარა, euskara)

გავრცელების არეალი

ბასკური ენა გავრცელებულია ჩრდილოეთ ესპანეთისა და სამხრეთ საფრანგეთის პროვინციებში, რომლებიც ესაზღვრება პირენეის ნახევარკუნძულის დასავლეთ სანაპიროს, ბისკაის ყურეს. რეგიონი, სადაც ეუსკარას ენაზე ლაპარაკობენ, გადაჭიმულია დასავლეთიდან აღმოსავლეთით 160 კმ-ზე და ჩრდილოეთიდან სამხრეთით 50 კმ-ზე. ეუსკარას ენა გავრცელებულია ბასკეთის ტერიტორიის (Basque Euskal Herria) ნახევარზე.

მკვლევართა მონაცემებით მთელ მსოფლიოში 2,9 მილიონი ბასკი ცხოვრობს, რომელთაგან ბასკურ ენაზე ლაპარაკობს დაახლოებით 1.063 ათასი ადამიანი, მათ შორის ესპანეთში – 660 000 ადამიანი, ხოლო საფრანგეთში ბინადრობს ბასკურ ენაზე მოლაპარაკე 80 000 ადამიანი (2006 წლის მონაცემებით).


ამჟამად, ბასკეთი დაყოფილია სამ პოლიტიკურ-ადმინისტრაციულ ერთეულად. ორი მათგანი ბასკეთის ავტონომიური რ-ნი (ბისკაია – Bizkaia, გიპუსკოა – Gipuzkoa, არაბა – Araba) და ნავარის (Nafarroa) ავტონომიური რ-ნი ესპანეთის შემადგენლობაშია. საფრანგეთის შემადგენლობაში შემავალ სამ პროვინციას (ლაპურდი – Lapurtera, ნაფაროა ბეჰერეა – Behe Nafarrera და ზუბეროა – Zuberera) არა აქვს ავტონომია და არის აქვიტინის რეგიონის ნაწილი (დედაქალაქი ბორდო). ბასკების მთავარი ქალაქი და ნავსადგურია ბილბაო.
... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1949 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

თენგიზ ვერულავა – "ლაზები”.

სახელწოდება "ლაზი” წყაროებში პირველად ძვ. წ. I საუკუნეში ჩნდება. მემნონი, რომელსაც ბევრი მკვლევარი ძვ. წ. I ს-ის II ნახევრის მწერლად მიიჩნევს, პირველად იხსენიებს ლაზებს.
ლაზების შესახებ მნიშვნელოვანი ცნობები მოეპოვებათ გაიუს პლინიუს სეკუნდუს უფროსს (ახ. წ. 23/24-79 წწ.), კლავდიოს პტოლემაიოსს (ახ. წ. 100-178 წწ.), გელასი კესარიელს (ახ. წ. IV ს-ის II ნახევარი.) და სხვ.
ანტიკური ხანის წყაროებზე დაყრდნობით მკვლევარები ამტკიცებენ, რომ ამ სახელწოდების ტომებს ადრეულ პერიოდში კოლხები და ჭანები ერქვათ. მათი აზრით, სახელწოდებები "კოლხი” და "ჭანი” შემდგომში, ლაზეთის დიდი კავკასიური სახელწიფოს არსებობის პერიოდში, "ლაზად” შეიცვალა.
ფლავიუს არიანეს (ახ. წ. 95-175 წწ.) "პერიპლუს”-ში კოლხები ტრაპეზუნტის აღმოსავლეთით, მცირე მონაკვეთზე არის მოხსენიებული, ისიც ქსენოფონტის წყაროს მოშველიებით. იგი წერს: "ტრაპეზუნტელების მოსაზღვრენი, როგორც ქსენოფონტიც ამბობს, არიან კოლხები”)

. კოლხებს იგი მდ. ოფისთანაც (ახლანდელი სულან-ლუ) ასახელებს: "მდინარე ოფისი გამოჰყოფს კოლხების მიწას თიანიკესაგან” (ჭანეთისაგან) . ნიშანდობლივია, რომ სხვა ეთნიკური ერთეულებისაგან განსხვავე ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1528 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

მცირე ისტორიული ექსკური

ლაზებს მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავთ საქართველოს ისტორიაში. ლაზეთი ძველი საქართველოა, მისი მიწა შესაძლოა უფრო ქართულია, ვიდრე დანარჩენი საქართველო, რადგან ამ მიწიდან წამოვიდნენ ბაგრატიონები, აქ ჩაეყარა გრიგოლ ხანძთელის ეპოქაში საფუძველი საქართველოს გაერთიანებს, აქედან იყო შოთა რუსთაველი და პირველად ამ მიწაზე დაადგა ფეხი წმინდა ნინომ…
ასე რომ ტაო-კლარჯეთი და ლაზიკა მარტო ქართული მიწა კი არა, მისი გულია…



ლაზები წყაროებში პირველად ძვ. წ. I საუკუნეში იხსენიებიან. ძვ. წ. I საუკუნის ბოლო პერიოდიდან ლაზები მნიშვნელოვან ეთნიკურ და პოლიტიკურ ძალას წარმოადგენდნენ. ამ პერიოდში, როდესაც კოლხეთის სამეფოს რომაელები შემოესივნენ, კოლხებმა ნდობა დაკარგეს რომის წინაშე და სამეფოს ხელისუფლების ჰეგემონია კოლხების მონათესავე ტომის ლაზების ხელში გადავიდა, რომელნიც რომის ბატონობის პერიოდში დაწინაურდნენ და მეფეებსაც ამ ტომიდან ირჩევდნენ.
პოლიტიკური მესვეურობის კოლხებიდან ლაზების ხელში გადასვლას თვით სახელმწიფოებრივი სახელწოდების შეცვლაც მოჰყვა და ამიერიდან რომაელებმა მას, ნაცვლად კოლხეთისა, ლაზიკა ან ლაზიკე დაარქვეს. იოანე ლიდე (V-VI ს.) წერს: "კოლხიდას ამჟამად ლაზიკეს ეძახიან ჰეგემონისაგან” . 

... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 2162 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

იგი დაიბადა აპრილის თვეში, როცა ლურჯია გაზაფხული. თუმცა, იმ დღეს ბარდნიდა თელავში, თოვდა თეთრი სითეთრე აპრილის ციდან. ძველნი ამბობენ: თოვლიან აპრილს იშვიათნი იბადებიანო. იგიც გამორჩეული ქართველი იყო. მისი დათოვლილი ხედები კი – მამულის ტფილი ხატები.
ელენე ცნობილი სამხედრო ექიმის, დიმიტრი ახვლედიანის ოჯახში დაიბადა. დიმიტრი წარმოშობით ლეჩხუმელი იყო. სწავლობდა ქუთაისის კლასიკურ გიმნაზიაში, იგი თელავში განაწესეს, როგორც სამხედრო ექიმი, სადაც შემდგომში დარჩა. სოფელ კურდღელაულში დიმიტრი ახვლედიანმა პატარა ლაზარეთი გახსნა და გაჭირვებულ ხალხს უფასოდ ემსახურებოდა.
ელენეს ბებია (დიმიტრის დედა) სამეგრელოს წარჩინებულ გვარეულობას, ჩიქოვანებს განეკუთვნებოდა. დიმიტრიმ ცოლად მოიყვანა ელისაბედ ერისთავი. ქართული ქირურგიის დამაარსებელი, კონსტანტინე ერისთავი – ელისაბედის უახლოესი ნათესავი გახლდათ.
ელენეს მშობლებს ჰყავდათ ხუთი შვილი. უფროსი ელენე დაიბადა 1898 წელს, ნინო – 1899 წელს, ალექსანდრე – 1901 წელს, შემდეგ კიდევ ერთი ვაჟი გიორგი და ყველაზე უმცროსი მაკო ახვლედიანი – 1911 წელს.
ელენემ თელავში მიიღო დაწყებითი განათლება წმინდა ნინოს სახელობის სასწავლებელში. 1906-1907 წლებში დიმიტრის ოჯახი საცხოვრებლად თბილისში გადმოვიდა, სადაც შემდეგ შეიძინეს ცნობილი ისტორიკოსის, თედო ჟორდანიას სახლი კლარა ცეტკინის ქუჩაზე.
ელენე ქალთა მეორე გიმნაზიაში შეიყვანეს. იმდენად დიდი იყო მისი სიყვარული მუსიკისადმი, რომ ყველას ეგონა, ელენე ჩინებული მუსიკოსი გამოვიდოდა მომავალში. მაგრა ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1903 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

   

   ლადო გუდიაშვილი დაიბადა 1896 წლის 18 მარტს თბილისში. გუდიაშვილების გვარი წარმოშობით მთიულეთიდანაა. მშობლები მთიელები იყვნენ. მამა – დავით გუდიაშვილი დუშეთიდან იყო, დედა – ელისაბედი – ფასანაურიდან. დავითს ელისაბედი ცხენით მოუტაცებია. ერთხანს, დუშეთში უცხოვრიათ, შემდეგ კი თბილისში გადმოსულან საცხოვრებლად და ბინაც ძველ უბანში, ჩუღურეთის მახლობლად, რიყის ქუჩაზე დაუდვიათ.


დავითის ოჯახი არ მონაწილეობდა ჩუღურეთის მოჰემურ ცხოვრებაში. ისინი განცალკევებით ცხოვრობდნენ და მთელ თავისუფალ დროს, ორი ვაჟის – ვახტანგისა და ლადოს აღზრდას ანდომებდნენ. ოჯახში იღებდნენ ჟურნალ-გაზეთებს, ქონდათ მუსიკალური ინსტრუმენტები, მართავდნენ საოჯახო კონცერტებს, ბავშობის წლების გახენება ლადო გუდიაშვილს დადებით ემოციებს ჰგვრიდა.

,,ჩემმა ბავშოვობამ, – იგონებდა მხატვარი, – ძველი თბილისის უბანში გაიარა. ეს იყო ძალზე ღარიბული, მაგრამ უაღრესად თავისებური, უაღრესად კოლორიტული უბანი”.

მხატვრობისადმი ინტერესს ბავშვობიდანვე ამჟღავნებდა. წიგნებიდან იხატავდა მწერლებისა და ისტორიული გმირების სურათებს. ... კითხვის გაგრძელება »
Category: ენციკლოპედია | Views: 1920 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

  



 null

 


 

Category: ენციკლოპედია | Views: 1132 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010


1934

4 января в семье железнодорожного инженера Константина Церетели родился сын, которому дали имя Зураб. Семья принадлежала к древнему грузинскому роду.

С детских лет Зураб воспитывался в художественной атмосфере в семье своего дяди (по матери), известного художника-живописца Георгия Нижарадзе. Здесь бывали Ладо Гудиашвили, Елена Ахвледиани, Яков Николадзе. Их воспоминания о Париже и французских художниках будили фантазию будущего художника.

«Я начал рисовать, когда маленький был, еще до школы. Дядя ходил в зоопарк рисовать, и я с ним вместе».


1941-1945

Годы войны совпали для Зураба Церетели с поступлением в школу. К тому времени он уже оформлял класс: делал стенную газету, писал лозунги. На каникулы Зураб ездил к бабушке - в Западную Грузию, село Хоби. Красота гор, древних крепостей, храмов, сельских домов, изгородей, бытовых вещей, все это воспиты ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1398 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

  სექსუალური რევოლუცია მოზარდი „განმანათლებლების" ხელმძღვანელობით?!


არაერთი სტატია დაიწერა სქესობრივი აღზრდისადმი ფრთხილი მიდგომის მნიშვნელობის შესახებ, მიუხედავად ამისა საქართველოში რამდენიმე არასამთავრობო ორგანიზაცია პედაგოგიური საზოგადოებისაგან ფარულად საკმაო ხანია ახორციელებს მცირე, სასინჯ პროექტებს, რათა მომზადდეს უფრო დიდი პროექტები, რომლებიც მალე უკვე მთელი საქართველოს ახალგაზრდობას მოიცავს. ამ პროექტთაგან ყველაზე დიდი, მისი გაცნობა შეიძლება ინტერნეტით საიტზე: http://www1.theglobalfund.org, სასწავლო დაწესებულებებში 2007 წლამდე ახალგაზრდობის 90%-ში უსაფრთხო სექსის ჩვევების დამკვიდრებას ისახავს მიზნად, სკოლაში „სასიცოცხლო უნარების სწავლება" განხორციელდება 240 სკოლაში, დარიგდება 250 000 ათასი ბუკლეტი, ხოლო 400 პედაგოგი ტრენინგის კურსებს გაივლის; ახალგაზრდების რაოდენობა, რომლებიც პრეზერვატივებს მუდმივად ხმარობენ, უნდა გაიზარდოს 60%-მდე. პროექტის მასალები ასევე გავრცელდება ახალგაზრდობის თავშეყრის ადგილებში და მასმედიით (პროექტის საწყის ეტაპზე „გლობალური ფონდის" დაფინანსებით გამოცხადებული ტენდერის მიზნები ასევე დაბეჭდილია გაზეთში „საქართველოს რესპუბლიკა", 18 მარტი 2004 წელი).

შიდსის პრევენციის მიზნით დაგეგმილი ამ პროექტის წამყვანი სტრატეგია ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1090 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

სხვადასხვა რელიგიის მიმდევართა ზოგიერთი ადამიანი კომპიუტერს რაღაც ცრუ რწმენით უდგება. არის იმგვარი გართულებული შემთხვევებიც, როდესაც გამორთული კომპიუტერიც კი საშიშად არის მიჩნეული. ამგვარი ადამიანები კომპიუტერის ყოველგვარი გამოყენების წინააღმდეგნი არიან, რაც, თავის მხრივ, რადიკალიზმის თავისებური გამოვლინებაა და არანაირად არ ეთვისება ეკლესიურ აზროვნებას.

ამასთან დაკავშირებით განვმარტავთ, რომ კომპიუტერი მხოლოდ და მხოლოდ უბრალო მანქანაა, რომელსაც თავისი შესასრულებელი ფუნქციები აკისრია. ის ადამიანმა შექმნა და ისევე, როგორც ყველა სხვა გამოგონებისა თუ ნივთის მოხმარება შეიძლება როგორც სასიკეთოდ, ასევე ცუდი მიზნისათვის, ასევეა კომპიუტერიც. ტექნიკური პროგრესი თავისთავად არ არის ცუდი. არსებითი ის არის, თუ ადამიანის მიერ რა მიზნით იქნება გამოყენებული. მაგალითისათვის შესაძლებელია მივუთითოთ ისეთ უბრალო სამუშაო იარაღზე, როგორიც არის ნიჩაბი, რომელიც შეიძლება გამოვიყენოთ როგორც სამშენებლო დანიშნულებისათვის, ასევე ადამიანისათვის ფიზიკური ზიანის მისაყენებლად.


ყველაფერთან ერთად, ერთი რამეც არის მნიშვნელოვანი. თუ დავუკვირდებით დღევანდელ რეალობას, დავინახავთ, რომ კომპიუტერის გარეშე რაიმე საქმის წარმოება თუ ორგანიზაციის არსებობა აბსოლუტურად შეუძლებელია. ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1291 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

                                უსირცხვილობა ღვთის მადლს განდევნის.


დიდი ყურადღებაა საჭირო. მოურიდებელი და უყურადღებო საქციელი საღმრთო მადლის მიღებას აბრკოლებს. ადამიანებისადმი უპატივცემულობა ყველაზე დიდი დაბრკოლებაა პიროვნებისათვის, საღმრთო მადლის მისაღწევად. რაც მეტი პატივისცემით მოეპყრობიან ბავშვები მშობლებს, მასწავლებლებს, უფროსებს, მით მეტ საღვთო მადლს მიიღებენ. და თუ მოურიდებლები და გაუგონრები იქნებიან, საღვთო მადლი შესაბამისად დატოვებს მათ. ერულმა თავისუფლებამ განდევნა არა მხოლოდ ღვთისმოსაობა, არამედ ელემენტალური ერული თავაზიანობა. ზოგიერთ ყმაწვილს არ რცხვენია მამას დაუძახოს: „ჰეი, მამილო, სიგარეტი გაქვს? მე გამითავდა". განა ადრე გაიგონებდი ასეთ რამეს? მოზარდი თუ ეწეოდა, ამას მალულად აკეთებდა. ახლა კი - ვითომც არაფერი!.. ყოველივე ამის შედეგად როგორ არ დაკარგავენ ბავშვები ღვთის მადლს? თანამედროვე გოგონები მშობლების დასწრებით ყველაზე უკადრისი სიტყვებით ლანძღავენ ძმებს იმის გამო, რომ ისინი ეკლესიაში დადიან. მამა კი მხოლოდ დუმს. თმა ყალყზე დამიდგა, ეს რომ შევიტყვე. შემდეგ, მარტო დარჩენილმა საკუთარ თავს დავუწყე ლაპარაკი.

ერული გარემო და ერული მშობლები ღუპავენ შვილებს. გარემო ბავშვებზე დიდ გავლენას ახდენს. მოკრძალებული ბავშვი ცოტაა, გაბოროტებული, გულქვა ბავშვები კი ასეთებად იმიტომ ჩამოყალიბდნენ, რომ ურცხვად იქცეოდნენ. ძალიან ხშირად მოჰყავთ ჩემთან შვილები მშობლებს და მეუბნებიან: „მამაო, ჩემს შვილს ეშმაკი დაეუფლა". ამ დროს ვხედავ, რომ ამ ბავშვში ეშმაკი არ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1101 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ადამიანურ გრძნობათა შორის დედობრივ სიყვარულზე ძლიერი არც ერთი არ არის. სხვა ყველა დანარჩენი გრძნობა წარმავალია. ყველაზე მძიმე განცდებსაც კი დრო ჰკურნავს, მხოლოდ დედის გული არასოდეს ივიწყებს შვილებს. დედის ცხოვრების ყველა წუთი შვილებზე ზრუნვით არის სავსე, მისი ცხოვრების უმთავრესი მიზანი შვილებია. ის თავის თავს მთალიანად მათ უძღვნის, მხოლოდ მათ ბედნიერებაზე ფიქრობს, საკუთარი თავისთვის სულ მცირედიც არ ემეტება.

დედის გული შვილის ცხოვრების ყველა მოვლენას ეხმიანება - იქნება ეს მწუხარება თუ სიხარული, ბედნიერი თუ უბედური ცვლილებები მის ცხოვრებაში. დედის ცრემლები წმიდა და სულისშემძვრელია, ისევე, როგორც სიხარული, ვინაიდან ერთიც და მეორეც სულის სიღრმიდან მოდის. დედის გული ურყევი სიყვარულის დაულევნელი წყაროა. ნამდვილად ურყევია ეს სიყვარული, იმიტომ, რომ შვილების ურჩობაც და ბიწიერებაც კი ვერაფერს აკლებს მას. სწორედ ამით არის ეს გრძნობა უპირატესი სხვა დანარჩენ მიწიერ გრძნობებზე, რომლებსაც მუდმივად საპასუხო გრძნობებით შენარჩუნება სჭირდება.

დედა წუხს შვილების ცუდ საქციელსა, ცრემლებს ღვრის, მაგრამ ზურგს არ აქცევს მათ. „უგუნური შვილი დედის სევდაა" - ამბობს სოლომონ ბრძენი. რა ბევრია ამით ნათქვამი! შვილის აკვანთან მჯდომი რომელი დედა არ ოცნებობს, რომ შვილი მისი სიხარული და ნუგეში იყოს, რომ იგი ჭკუითა და ზნეობრივი სისუფთავით გამორჩეული ადამიანი გაიზარდოს. ამის შემდეგ რა უნდა იყოს მისთვის უფრო მძიმე, ვიდრე იმის ყურება, თუ როგორ იღუპება სულიერად ცოდვებსა და მანკიერებებში მისი ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1500 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

დარწმუნებული ვარ, ბავშვების აღზრდა ყოველ ადამიანს შეუძლია, რომელსაც ესმის მათი და შეუძლია გადასცეს რწმენა - არა მხოლოდ გონისმიერი ცოდნა რელიგიურ თემების შესახებ, არამედ საკუთარი გულის სიმხურვალე და პირადი ხედვა ღვთისაკენ მიმავალი გზისა. ვფიქრობ, იდეალური შემთხვევაა, როდესაც ამით მშობლები არიან დაკავებულნი ან ის ადამიანები ეკლესიაში, რომელთაც ეს ხელეწიფებათ. არსებობს ოჯახები, რომელთა ბავშვებიც კარგად არიან მართლმადიდებლურად აღზრდილნი, მაგრამ ზოგადად მშობლებისთვის გაცილებით რთულია ბავშვის განსწავლა, ვიდრე მღვდილისთვის, რადგან სასულიერო პირს ყრმა სხვაგვარად უსმენს. სამწუხაროდ, საკმაოდ რთულია სასულიერო პირისთვის ბავშვების აღზრდით დაკავდეს, რადგან მას სხვა მრავალი ვალდებულება აკისრია.


ქრისტიანად ჩამოყალიბებამდე ადამიანი უნდა იყოს უბრალოდ ადამიანი. მათეს სახარების 25-ე თავში, ცხვრებისა და თიკნების შესახებ იგავში საკითხი ნათლად არის დაყენებული: იყავი თუ არა ადამიანური, გაიზარდე თუ არა ნამდვილი ადამიანის დარად? მხოლოდ მაშინ შეძლებ აღმოცენდე უფალთან თანაზიარობაში. ამიტომ ბავშვს უნდა ვასწავლოთ სიმართლე, ერთგულება, სიმამაცე, ის თვისებები, რომლებიც მისგან ჭეშმარიტ ადამიანს გამოძერწავენ და, რა თქმა უნდა, თანაგრძნობა და სიყვარული.


რაც შეეხება რწმენას, ბავშვმა ცოცხლად უნდა აღიქვას ღმერთი - მას უნდა მივაწოდოთ არა ფორმალური ცოდნა, არამედ შევძლოთ, დავანახოთ ის ცეც ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1118 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

 თუ დავფიქრდებით, რა გააკეთეს ჩვენმა მშობლებმა ჩვენთვის, განგვაცვიფრებს ჩვენი ვალის განუზომლობა (წმ. ამბროსი მედიოლანელი). გაიხსენე, რამდენი რამ გადაუტანიათ შენთვის მშობლებს, როგორი სიფრთხილით გატარებდა მუცლით, როგორი მტანჯველი ტკივილებით გშვა, განგასპეტაკა, ძუძუს გაწოვებდა, შეგმოსა; რამდენი უძილო ღამე გაუტარებია; როგორ დაუცხრომლად შრომობდა მამაშენი, რათა გამოეკვებე: იხარებდე, თუკი შეგიძლია სამაგიერო მიუზღო მშობლებს იმ შრომისათვის, შენთვის რომ გასწიეს.

მშობლებისადმი პატივისცემა არამარტო ვალია ჩვენი, არამედ სარგებელიც. მათგან მოგვეცა ცხოვრება და მათდამი პატივისცემით ვიდღეგრძელებთ, რამეთუ მშობლისადმი პატივისცემა ერთ-ერთი პირველია აღთქმისეულ მცნებათა შორის (ეფეს. 6, 2).

შვილებო! ათასწილ გაუფრთხილდით მშობელთა ლოცვა-კურთხევას, ვიდრე სხვა მემკვიდრეობას (ფილარეტ მოსკოველი მიტროპოლიტი).

საკუთარი შვილების ქება პატივმოყვარეობის ნიშანია; დედ-მამის კიცხვა, საკუთარი თავის კიცხვის ტოლფასია.

როგორც მოეპყრობი მშობლებს, ასევე მოგეპყრობიან შვილები.

ვინც რითი შესცოდავს, მეტწილად იმგვარადვე მიეზღვება.

უფალი უმადურ შვილებს ხშირად მათი შვილების უმადურობით სჯის.

მოექეცი მშობელს ისე, როგორადაც გსურს, რომ შენი შვილები მოგექცნენ.

Category: სტატიები | Views: 1079 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

უფლის მეხუთე მცნებაში ვკითხულობთ: „პატივ ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რათა კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო ქვეყანასა ზედა". ეს მცნება გვამცნობს, რომ მშობლებისადმი მორჩილება ქრისტიანული სათნოებაა. ძველი აღთქმის მამამთავრების ცხოვრება იყო მამებისა და შვილების ურთიერთდამოკიდებულების ნიმუში - შვილები ყველაფერში ემორჩილებოდნენ მამებს. მშობლების აზრს, მათ დალოცვას ყოველთვის უდიდესი მნიშვნელობა ჰქონდა მათთვის. ასე იყო აბრაამის, ისააკის, იაკობის დროს. მშობლების ფენომენი და მისი პატივისცემა ყოველთვის, ყოველ ეპოქაში უაღრესად მნიშნველოვანი იყო.

რა თქმა უნდა, შვილი მშობელს ყველაფერში უნდა ემორჩილებოდეს, მაგრამ თუკი მშობლის მოთხოვნა ღვთის მცნებებს, ეკლესიურ სწავლებას ეწინააღმდეგება, ამ შემთხვევაში მორჩილება აღარ შეიძლება. ღვთის საწინააღმდეგო საქმეში მშობლებისადმი მორჩილება არ შეიძლება, თუმცა უნდა რჩებოდეს მშობლებისადმი სიყვარული, პატივისცემა და სურვილი იმისა, რომ მშობელის დადგეს ჭეშმარიტების გზაზე. ხშირად ხდება, რომ ახალგაზრდები ეკლესიაში მიდიან, მათი მშობლების კი არაეკლესიურები რჩებიან. ამ დროს წარმოიშვება ხოლმე კონფლიქტი მშობლებსა და შვილებს შორის. ახალმოქცეული ადამიანი, რომელსაც ჯერ კიდევ არა აქვს შეთვისებული მორჩილების, სიყვარულის ქრისტიანული გაგება, მეტ ყურადღებას აქცევს გარეგნულ მომენტს, თანაც უფრო მაქსიმალისტია და მაქსიმალისტურად უპირისპირდება მშობლებს. იგი მათგან დაუყოვნებლივ მოითხოვს ეკლესიური ცხოვრების დაწყებას, უკეთეს შემთხვევაში კი სურს, რომ მისი ცხოვრებ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: სტატიები | Views: 1071 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

           დარიგებანი მართლმადიდებლური ოჯახის შესახებ.

                     

ქრისტეს მიერ საყვარელნო! გახსოვდეთ, რომ სულიერი განწმენდის გარეშე თავისუფლებას სიკეთე არ მოაქვს!

ქრისტე ვერ შეიცნეს ფარისევლებმა და მწიგნობრებმა, რადგან მისგან ამქვეყნიურ თავისუფლებას მოელოდნენ. რომაელების ბატონობის ქვეშ მყოფ ებრაელებს ქრისტე ასწავლიდა, რომ უპირველეს ყოვლისა, სულიერი განწმენდისათვის უნდა ეზრუნათ. ეს კარგად ჩანს დღევანდელი საქართველოს პრესისა და ტელევიზიის ზოგიერთ მაგალითზეც. მარტო გარეგნული პირობებით ადამიანი ვერასდროს ვერ გახდება თავისუფალი და ვერც სულიერ სიმშვიდეს მოიპოვებს. მაგალითად, სოლომონ მეფეს აურაცხელი სიმდიდრე ჰქონდა და ყველა გულისწადილს ისრულებდა, მაგრამ ღვთის შეწევნით მიხვდა, რომ ყოველივე ამაოა; მხოლოდ ღმერთია მკურნალი. თუკი მატერიალურ კეთილდღეობას სჭირდება ბეჯითი შრომა და ზრუნვა, მითუმეტეს სჭირდება იგი სულს.

სულიერ საკითხებზე უცთომელი პასუხი შეიძლება მიიღო მხოლოდ მართლმადიდებლურ ეკლესიაში. აირჩიე სულიერი მოძღვარი, რომელიც დაგეხმარება საკუთარი მანკიერების შეცნობაში.

საკუთარი ცოდვის განცდა კი გაგათავისუფლებს ამპარტავნების (სხვაზე უმჯობესად თავის წარმოდგენისგან).

ამპარტავნება წარმოშობს დაცინვას, განკითხვას, ზიზღს, სიძულვილს... ღვთის შვილობა თუ გინდა, უნდა გძულდეს მხოლოდ ბოროტება, ბოროტების ჩამდენი ადამიანი კი უნდა გებრალებოდეს, მისი გამო ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1090 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

  ნაპოლეონ ბონაპარტეს სიტყვა,

რომელიც მან სიკვდილის წინ წმიდა ელენეს კუნძულზე დაწერა.


მე ვიცნობ ადამიანებს და მე გეუბნებით თქვენ, რომ იესო არ არის ადამიანი, მას ნებავს გვწამდეს მისი, არ გვაძლევს რა სხვა საფუძველს გარდა მისი შემაძრწუნებელი სიტყვებისა: „მე ვარ ღმერთი". ფილოსოფოსებს სამყაროს საიდუმლოების ახსნა სურთ თავისი ამაო (ცარიელი) ნაშრომებით. ისინი უგუნურები არიან, მტირალ ბალღსა ჰგვანან, მთვარე რომ მოუსურვებია სათამაშოდ. ქრისტე არასდროს მერყეობდა, ის ლაპარაკობდა „ვითარცა ხელმწიფება აქუნდა". მისი რელიგია საიდულმოებაა, მაგრამ დაფუძნებულია თავისავე საკუთარ ძალაზე. ის ეძიებს და ითხოვს კაცთაგან აბსოლუტურ სიყვარულს – ყველაზე ძნელს, რაც შეიძლება იყოს ცისქვეშეთში. ალექსანდრე მაკედონელი, ცეზარი, ჰანიბალი იმარჯვებდნენ ქვეყანაზე, მაგრამ მათ არ ჰყოლიათ მეგობრები. შესაძლოა მე ერთადერთი ადამიანი ვარ, ვინც პატივს სცემს ალექსანდრეს, ცეზარს, ჰანიბალს.

ალექსანდრემ, ცეზარმა, კარლ დიდმა და მე დავაარსეთ იმპერიები, მაგრამ რაზე? – ძალაზე. ქრისტემ თავისი იმპერია დააარსა სიყვარულზე და მილიონები დღესაც მზად არიან თავისი ცხოვრება შესწირონ მას. მე თვითონ ისე მივიზიდე მასები, შთავაგონებდი რა მათ, რომ თავს წირავდნენ ჩემთვის, მაგრამ ამისთვის ჩემი იქ ყოფნა იყო საჭირო. ამჟამად მე წმინდა ჰელენეს კულძულზე ვარ და სადღა არიან ჩემი მეგობრები ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1107 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

          



     

 

      

   














Category: ენციკლოპედია | Views: 1109 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

                               

წმინდა ათონი (ბერძნულად „აგიონ ოროს", რაც წმინდა მთას ნიშნავს) აღმოსავლეთ საბერძნეთში, ქალკედონიის ნახევარკუნძულის აღმოსავლეთ შვერილს წარმოადგენს, რომელიც ღრმად არის შეჭრილი ეგეოსის ზღვის ზურმუხტისფერ წყლებში. მთის სიგრძე დაახლოებით 80 კმ, ხოლო სიგანე 12 კმ-მდეა. სიმაღლე კი 2033 მ-ია ზღვის დონიდან. მიუხედავად იმისა, რომ ათონი ნახევარკუნძულია, იქამდე მიღწევა მხოლოდ ზღვით, ან საჰაერო გზით არის შესაძლებელი (ვერტმფრენით).

ათონი დამოუკიდებელი მონაზვნური რესპუბლიკაა. იგი განსაკუთრებული მართლმადიდებელი მონაზვნური გაერთიანების მფლობელობაში იმყოფება. ათონზე უმაღლესი ეკლესიური ძალაუფლება ეკუთვნის არა ელადის, არამედ კონსტანტინოპოლის პატრიარქს, როგორც ბიზანტიურ ეპოქაში იყო.

ათონის მთა, ისევე როგორც ივერია, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელის წილხვედრ მიწად ითვლება. გადმოცემის თანახმად, მაცხოვრის მიერ მკვდრეთით სასწაულებრივად აღდგენილი ლაზარე, რომელიც მოციქულ ბარნაბას ხელდასხმით იერუსალიმის პირველი ეპისკოპოსი გახდა, კუნძულ კვიპროსზე ცხოვრობდა და არ შეეძლო იერუსალიმში დაბრუნება, ვინაიდან იუდეველები მას მოსაკლავად ეძებდნენ. იგი ძლიერ განიცდიდა, რომ მოკლებული იყო ღვთისმშობლის ხილვის მადლს.

ყოვლადწმინდამ შეიტყო ამის შესახებ და მისწერა ლაზარეს მანუგეშებელი წერილი. იგი გამოთქვამდა სურვილს, თავად გამგზავრებულიყო კვიპროსზე და სთხოვდა ლაზარეს ხომალდი გამოეგზავნა მისთვის. ხომალდი დაუყოვნებლივ აღიჭურვა და გაიგზავნა ღვთისმშობელთან.

ეკლესიის გადმოცემის ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 3950 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

                                                

დედამიწაზე არსებობს ისეთი ადგილები, სადაც ზეციური მადლი საოცრად ერწყმის ქმნილების სილამაზეს, ხოლო მიწიერ საბოძვართა სიმდიდრე უმაღლესი მოღვაწეობის სულთან არის შეზავებული. ასეთი ადგილია წმინდა მეტეორა - მთიანი სამონაზვნო ქვეყანა, მეორე, წმინდა ათონის მთის მართლმადიდებლური სამონაზვნო ცენტრის შემდეგ.

კლდეები - ქვის გიგანტები - დიდებულად გაქვავებულან მიწასა და ცას შორის, თითქოს შესაქმის წიგნის გადაშლილ ფურცელს წარმოადგენენო.

მეტეორაზე ასვლა დღეისათვის არც ისე ძნელია - მთაგორიან ფერდობებზე მიემართება საავტომობილო გზების სერპანტინები, ხოლო მონასტერში ასასვლელად კლდეებში გაჭრილია კიბე. მაგრამ ასვლის ყველა ეს მოხერხებული მეთოდი შედარებით ახალია, XX საუკუნის შუა ხანებში გაჩნდა. მანამდე მხოლოდ დაწნული კალათის ზევით აწევით და მხურვალე ლოცვით, რათა თოკი არ გაწყვეტილიყო, შეეძლო მსურველს მონასტერში მოხვედრა.


რუსანუს დედათა მონასტერი


მეტეორა საბერძნეთში, თესალიის ჩრდილო-დასავლეთით მდებარეობს. ისტორიული მონაცემების მოწმობით პირველმა მოღვაწეებმა კლდოვან მღვიმეებში XI საუკუნიდან დაიწყეს დამკვიდრება. XI საუკუნის ბოლოს და XII საუკუნის დასაწყისში დუპიანის ანდა სტაგონის სკიტში ჩამოყალიბდა ჯერ კიდევ მცირე სამონაზვნო ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1425 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ქოზიფას მამათა მონასტერი მდებარეობს ქარელის რაიონში, ძამის ხეობის სიღრმეში, ზღვის დონიდან 1400 მეტრზე. მთელი კომპლექსი, რომელშიც ხუთი ეკლესია შედის, განლაგებულია მაღლობ ადგილზე, შუაგულ ტყეში. ტაძრები აგებულია სხვადასხვა ისტორიულ პერიოდში და მჭიდროდაა დაკავშირებული ერთმანეთთან. პირველი ეკლესიის მშენებლობა VI-VII საუკუნეებით თარიღდება. აღმშენებლობა განსაკუთრებით XIII საუკუნეში გაძლიერებულა და გამშვენებულა სამონასტრო კომპლექსი. ტაძართა შორის ყველაზე დიდი ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების სახელობის მთავარი ეკლესიაა. აღნიშნულ ტაძარზე იასონ ციციშვილი 1897 წელს წერდა: „მისმა ხელოვნებამ და ხუროთმოძღვრების გეგმამ, არა მგონია, რომ კაცი არ გააკვირვოს. არც მგონია, რომ მისი შესადარი ძვირფასი ხელოვნებისა სადმე მთლათ საქართველოში მოიძიებოდეს".

ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების სახელობის ეკლესია ნაგებია ბაზალტის კარგად დამუშავებული ქვით. იგი თავის დროზე მოხატული ყოფილა, რომლის კვალიც დღეს აქა-იქ თუ შეიმჩნევა. საუკუნეებს შემოუნახავთ ერთ ქვაში გამოკვეთილი წმინდა ტრაპეზი, რომელიც დღესაც ურყევად დგას. აქვეა უძველესი ხის საწიგნური და მოჩუქურთმებული კანკელის ქვა. სამონასტრო კომპლექსის მეორე - წმ. შიო მღვიმელის სახელობის ეკლესია - თითქმის უვნებლადაა დაცული, რომელშიც საოცარი მყუდროება და სიწმინდე სუფევს. მესამე - ყოველთა წმიდათა სახელობის ტაძარი - დრო-ჟამის ულმობლობას საკმაოდ დაუზიანებია, ხ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1392 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

შიომღვიმის მონასტერი მდებარეობს მტკვრის მარცხენა სანაპიროზე, სარკინეს (ახალტბის) ქედის სამხრეთ კალთაზე. მონასტერი დაარსებულია VI საუკუნის შუახანებში, სირიიდან მოსული ბერის შიოს მიერ, რომელმაც სიცოცხლის ბოლო ორი წელი მონასტრის შუა ნაწილში მდებარე ბნელ მღვიმეში გაატარა და იქვე დაიკრძალა.

სამონასტრო კომპლექსის უძველესი ნაგებობაა ჯერ კიდევ წმიდა შიოს სიცოცხლეში, 560-70-იან წლებში აშენებული წმიდა იოანე ნათლისმცემლის ეკლესია, რომლის ქვედა ნაწილი საგანგებოდ გაკაფულ კლდეში არის ამოყვანილი. ეკლესია „თავისუფალი ჯვრის" ტიპისაა. ნაგებია ნატეხი ქვით.


შიომღვიმის მონასტერი XX საუკუნის დასაწყისში


1010-1033 წლებში კათალიკოსმა მელქისედეკ I ეკლესიაში გააკეთებინა კანკელი, რომელიც შედგება ოთხი მოჩუქურთმებული ფილისაგან, რომელზედაც რელიეფური გამოსახულებებია - ძველი აღთქმის სქემა, ჯვარცმა, წმიდა სიმეონ მესვეტე და მართა, წმიდა შიოსა და ევაგრეს შეხვედრა (მცხეთელი დიდებული, რომელიც წმიდა შიომ ბერად აღკვეცა). ეს რელიეფები შუა საუკუნეების ქართული სკულპტურის საუკეთესო ნიმუშთა რიცხვს განეკუთვნება (ინახება ხელოვნების მუზეუმში).

XI ს-ის ბოლოს წმიდა შიოს მღვიმის თავზე, ნათლისმცემლის ეკლესიის დასავლეთით, აშენდა გრძელი უაფსიდო ეგვტერი. მღვიმე, რომლის ცენტრშიც არის წმიდა შიოს საფლავი, 11 მეტრის სიღრმისაა. იგი ზემოთკენ ჭასავით ვიწროვდება და იხსნება ეგვტერ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1216 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

მტკვრისა და არაგვის შესართავთან, ქართველთა ნათლობის წმიდათა-წმიდა ალაგას აგებული წმიდა სტეფანე პირველმოწამის ეკლესია, ერთ-ერთი უძველესია მცხეთაში. ადგილის სახელწოდების მიხედვით, სტეფანწმინდის ტაძარი ანტიოქიის სახელითაცაა ცნობილი. როგორც „ქართლის ცხოვრება" მოგვითხრობს, იგი IV-V სს-ში, წმიდა მირიან მეფის შვილთაშვილსა და წმიდა მეფე ვახტანგ გორგასლის პაპას, არჩილ მეფეს აუგია სპარსელების განდევნის შემდეგ ღვთისადმი მადლიერების ნიშნად: „მაშინ არჩილ მეფემან აღაშენა ეკლესია სტეფანწმიდისა მცხეთას, კართა-ზედა არაგჳსათა".

ტაძრის ხუროთმოძღვარი ყოფილა ბერძენი ოსტატი ავერლიოს აქოლიოსი, მისი სახელი შემოგვინახა ტაძრის ზღურბლში ჩატანებულმა ქვაქვიშის ბერძნულენოვანმა წარწერამ.

VIII ს-ში, საქართველოში მურვან-ყრუს გამანადგურებელი ლაშქრობების დროს, ტაძარი გადაიწვა. XV-XVIII სს-ში იგი საფუძვლიანად შეუკეთებიათ.

XX ს-ის 90-იან წლებში, „გაერთიანებული ქართული ბანკის" საქველმოქმედო ღვაწლით, შეილესა და მოიხატა ტაძრის ინტერიერი (ხატმწერი ირაკლი ცინცაძე), შემოიზღუდა ეზო, აიგო საცხოვრებელი სახლი.

2002 წელს, უწმიდესისა და უნეტარესის, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, ილია II ლოცვა-კურთხევით, სტეფანწმიდის ტაძარი გადაეცა სამთავროს წმიდა ნინოს დედათა მონასტერს. ამავე წელს, მონასტრის წინამძღვრის, იღუმენია ქეთევანის (კოპალიანი) და მოძღვრის, არქიამნდრიტ მიქაელის (გ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1237 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

                                        

IX საუკუნეში ტაო-კლარჯეთის მხარეში სამონასტრო ცხოვრების მეთაური გახდა გრიგოლ ხანძთელი. ეს მხარე ძველთაგანვე დასახლებული ყოფილა ქართველური ტომებით: ჭანებითა და მეგრელებით. VIII საუკუნის პირველ ნახევარში მურვან ყრუს შემოსევის გამო ეს მხარე მთლიანად აოხრდა. სწორედ ამით აიხსნება, რომ როდესაც გრიგოლ ხანძთელი აქ მოვიდა, „მას ჟამსა სხუაი მონასტერი არა შენ იყო მათ ქუეყანათა, თვინიერ ოპიზისა, და არცა მსოფლიონი ერისკაცნი ახლვიდეს ახლად შენებისათვის მათ ქუეყანათაისა; რამეთუ კლარჯეთს და ტაოთა შინა და შავშეთს და ყოველთა მათ მახლობელთა ქუეყანათა მცირედნი იპოვებოდეს და დაშენებულ ტყეთა შინა ადგილ-ადგილ". VIII საუკუნის 50-იან წლებში აქ დამკვიდრებულან ქართველები და მონასტერი იოანე ნათლისმცემლის სახელზე განუახლებიათ. ოპიზა იქცა ტაო-კლარჯეთის სამონასტრო ცხოვრების კერად. აქ მოღვაწეობდნენ მიქაელ პარეხელი, გიორგი მაწყვერელი. ოპიზა იყო ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ცენტრი ქართული მწერლობისა, აქ გადაწერილა ბევრი საყურადღებო ძეგლი ამ პერიოდისა და შემდეგი დროის მწერლობისა. მაგალითად, აქ 913 წელს გადაწერილია ე.წ. ოპიზის სახარება.

გრიგოლ ხანძთელმა ააშენა ხუთი მონასტერი: სამი მამათა და ორი დედათა. მათგან შატბერდი აშოტ კურაპალატმა „აგარაკად ხანძთისა" გააჩინა. მის დროსვე დაარსებულა წყაროსთავის მონასტერიც დავით მიძნაძორელის მოწაფის, ილარიონის მიერ, რომელიც მერე „კათალიკოზ იქმნა მცხეთას". ამ დროს ეკუთვნის ტბეთის მონასტერი, სადაც ზაქარია ანჩელ ეპისკოპოსს რამდენიმე სასწაული აღ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1599 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ქუთაისიდან ექვსი კილომეტრის დაშორებით, აღმოსავლეთით მდინარე წყალწითელას თვალწარმტაც ხეობაში, სოფელ მოწამეთაში მდებარეობს მოწამეთის მონასტერი. აქ მოხვედრა შეიძლება როგორც რკინიგზით, ისე სამანქანო გზით.

1958 წელს ქუთაის-ტყიბულის გზატკეცილიდან მონასტრამდე სამი კმ-ის სიგრძის სამანქანო გზა მოიყვანეს. იგი გვერდით ჩაუვლის სოფელს, გადაჭრის რკინიგზის ლიანდაგს და დასავლეთიდან მიადგება მდინარე წყალწითელას ხეობაში ღრმად შეჭრილ ციცაბო კლდოვან მაღლობს, სადაც მოწამეთის მონასტერი მდებარეობს.

მოწამეთის მონასტერი ძველი ქართული კულტურის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ძეგლია, საქართველოს ძველი ისტორიის ბრწყინვალე მღაღადებელი, თავის წარმტაცი ხატოვანი ბუნებით წარუშლელ შთაბეჭდილებას რომ ტოვებს მნახველზე. გალავნით შემორტყმული კლდოვანტყიანი მთის დაკავებულ ადგილზეა გაშენებული, ბუნება აქ ღარიბი არაა, განსაკუთრებით გაზაფხულზე. როცა მწვანე სამოსში გაეხვევა ირგვლივ მდებარე მთა-გორები, მაგრამ მაინც პირქუში იერი აქვს. სამი მხრივ ამ ადგილს მდ. წყალწითელა უვლის გვერდს. წყალწითელას ხეობა, სადაც მონასტერი მდებარეობს, ერთ-ერთ დაწინაურებულ მხარეს წარმოადგენდა და იგი უდიდეს როლს ასრულებდა საქართველოს პოლიტიკურ, ეკონომიკურ და კულტურულ ცხოვრებაში. ამას ადასტურებს აღნიშნული ხეობის ძეგლები, რომელთა შორის თვალსაჩინო ადგილი უჭირავს მოწამეთის ხუროთმოძღვრულ კომპლექსს.

მოწამეთის შესახებ ერთ-ერთი ადრეული ცნობა დაცულია წმინდანთა ცხოვრებაში: „ადგილსაი მას, რომელსა ჰქვიან წყალწითელი, რამეთუ იყო ად ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1259 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

       ისტორიული ცნობები


მარტვილის მონასტერი დაარსებულია VI-VII სს-თა მიჯნაზე. გადმოცემით, აქ წარმართები თავიანთ კერპს - ჭყონდიდს (დიდი მუხა) დედისერთა ჩვილ-ბავშვებს სწირავდნენ მსხვერპლად. მარტვილის ტრაპეზი სწორედ ამ მუხის ძირზეა დადგმული, რომელიც დასავლეთ საქართველოს მოქცევისას ანდრია პირველწოდებულმა სასწაულებრივად მოკვეთა. დიუბუა დე მონპერეს აზრით, დღევანდელი ტაძრის კედლებში ჩატანებულია მანამდე აქ მდგარი საკერპო სალოცავის ზოგიერთი ნაშთი. VI-VII სს-ში, როდესაც აქ მოწამეთა (მარტვილთა) ეკლესია ააგეს და მონასტერი გაშენდა, მას მარტვილი ეწოდა. საეპისკოპოსო კათედრას ჭყონდიდის სახელი შერჩა.

X ს-ში აფხაზთა მეფე გიორგი II-მ აღადგინა ტაძარი: „შექმნა საეპისკოპოსოდ და განაშენა იგი ნაწილთა სიმრავლითა წმიდათა მარტჳლთათა". ამის შემდეგ მარტვილის ტაძარი იყო განთქმული და „წარჩინებული სამღველთ-მოძღვრო საყდართა შორის სამეფოსა".

ღირსი გიორგი ჭყონდიდელი (XII)


ბაგრატ IV-ის მეფობაში (1027-1072) ჭყონდიდის ტაძარი უპირველესად იყო მიჩნეული. შემთხვევითი არაა, რომ საქართველოში ჩამოსულ გიორგი მთაწმინდეს მეფემ ჭყონდიდის კათედრა შესთავაზა. ბაგრატ IV-მ აქ ინება საუკუნო განსასვენებელი.

ჭყონდიდელი ძველ საქართველოში განსაკუთრებული პატივით სარგებლობდა. გარკვეული პერიოდი ის მწიგნობ ... კითხვის გაგრძელება »

Category: ენციკლოპედია | Views: 1414 | Added by: NaTia | Date: 14.04.2010

ძებნა
კალენდარი
«  აპრილი 2010  »
ორსამოთხხუთპარშაბკვ
   1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930
საიტის მეგობრები