ლათინური დამწერლობა (რომაული ანბანი, ლათინურ ენაზე „abecedarium" [აბეცედარიუმი]) არის თანამედროვე მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ანბანური დამწერლობა. მას რომანული, გერმანიკული, ფინურ-უგორული, სლავური, თურქული და სხვა ენები გამოიყენებენ.
ლათინური დამწერლობა 26 ასო-ნიშნისაგან შედგება. ენათა ჟღერადობრივი ბუნების მიხედვით ეს ასო-ნიშნები სხვადასხვაგვარად წარმოითქმება. მათ ასევე სხვადასხვა სახელი გააჩნიათ. ზოგ ბგერათა გადმოსაცემად სხვადასხვა ვარიანტი არსებობს სხვადასხვა ენაში.

მაგ. ბგერა "შ" არ არსებობს ლათინურ ენაში, რის გამოც შ-ბგერის მქონე სხვადასხვა ენაში ეს პრობლემა გადაწყვეტილია სხვადასხვაგვარად. "შ" ინგლისურში არის Sh,sh, ფრანგულში - Ch,ch, გერმანულში - Sch,sch, სერბულ-ხორვატულში - Š,š, პოლონურში - Sc,sc, ან Ś,ś, თურქულში - Ş,ş.

ანბანის სახელწოდებაც სხვადასხვაა ზოგ ქვეყანაში. მაგ.; სლავურ ქვეყნებში ლათინურ ანბანს "ლატინიცას", „ლატინკას", ან უბრალოდ „აბე-დე-და"-ს უწოდებენ.

ისტორია.