რაოდენად ანგელოზი უმაღლესია ხორციელ კაცთაგან, ეგოდენად უმაღლესია ბერობა მსოფლიო ცხოვრებისაგან. გარნა არა ქუდით და ანაფორის ჩაცმითა, არამედ სულის ხარისხთა ზედა ძალითი ძალად აღსვლითა, რომლისა სწავლა უთუოდ დიდ არს და მაღალ და ხანგრძლივი ღვაწლით მისაწვდომელ.

ერთი წმინდა მამათაგანი იტყვის: "შეიძლება ბერმან ასი წელი დაჰყოს მონასტერში და ბერობა არ იცოდესო" დიდი სამწუხაროა, ძმაო, ესეთი უგუნური გაცდენა, რომ კაცი ბერობაში დაბერდეს და ანბანი ბერობისა არ იცოდეს! მივხედოთ ქვეყანაზედ ყოველგვარ ხელოვნების და სწავლა-განათლების შედგომილს პირებს, თუ რა შრომა და ღვაწლი სჭირიათ მათ და შენ გინდა, რომ მარტო ქუდით და ანაფორით დაასრულო ბერობის მაღალი ნიჭი?!

სტყუვდები, ძმაო, და ცდები! შენ ამით ბერი არ იქნები, ერც საეკლესიო მსახურების აღსრულებით და ვერც მარტო ლოცვანის წაკითხვით იქმნები ბერი.

ნუ გეწყინება: თუ გინდ ბევრი ჯილდოც მიგეღოს და ხარისხითაც ამაღლებული იყო, ვერც ამითი გახდები ბერი: უკეთუ შინაგანი ბერობა არ გეცოდინება, მაშინ ესენი უხმარ არიან შენდა, იმიტომ, რომ გარეგანს მარტო მისდევ და შინაგანს ივიწყებ.

ხეს ჯერ ფურცელი გამოაქვს და მერმე ნაყოფი. მაშ შენცა ჯერ ფურცელი ეგე გარეგანი მსახურება მარადის აღასრულე და მერმე შინაგანი სულის ნაყოფი გამოიღე, რომელ არს სიყვარული ძმათა, სულ-გრძელება განსაცდელთა შინა, მარხვა, მყუდროება დ ... კითხვის გაგრძელება »

წმიდათა ლოცვით მიტევებული ცოდვები.

წმინდა ბასილი დიდის სიცოცხლეში კესარიაში ერთი დედაკაცი ცხოვრობდა, წარჩინებული ოჯახის წარმომადგენელი. იგი მრავალი ცოდვით იყო დაცემული, თუმცა ბასილი დიდის მიმართ ცხოველი რწმენა და რიდი ჰქონდა.

ერთ დღეს მან ქარტა (ეტრატი, ქაღალდი) აიღო, მასზე თავისი ცოდვები დაწერა და ბასილი დიდს გადასცა, თან ტიროდა და ამბობდა -"წმიდაო მამაო, ევედრე ღმერთს, აღხოცოს ჩემგან ყოველი ცოდვა, რომელიც აქ სწერია".

წმიდა ბასილმა ქარტა საკურთხეველზე დადო და ლოცვა აღავლინა. დედაკაცის სარწმუნოებით, წმიდანის ლოცვით და ღვთის კაცთმოყვარებით, ყველა ცოდვა მიეტევა ქალს, გარდა ერთისა, რომელიც უდიდესი იყო მის ცოდვათა შორის.

როდესაც ქალმა ქარტა გახსნა და ნახა, რომ ყველა ცოდვა მიტევებოდა, ერთის გარდა, ფეხთა ქვეშ ჩაუვარდა ბასილი დიდს და შეევედრა, ღვთისაგან ამ ცოდვის მიტევებაც ეთხოვა. წმიდანმა მიუგო: "ასულო, მან ვინც თავისი მოწყალებით მრავალი შენი ცოდვა აღხოცა, მასვე შეუძლია განაქარვოს ეს ერთიც, რამეთუ იგი არის ის, რომელმაც თავს იდვა ყოველი სოფლის ცოდვანი.

თუ მოთმინებას გამოიჩენ, არა მხოლოდ ცოდვები მოგეტევება, არამედ მადლიც მოგეცემა. ახლა კი, ასულო, წადი უდაბნოში, ურაჰაის მთაზე, სადაც მოღვაწეობს წმიდა კაცი, ღვთის მადლით სავსე, რომელსაც ეფრემი ჰქვია, გადაეცი მას ეს ქარტა და შეევედრე, ცოდვა მოგიტეოს".

როგორც კი ესმა ქალს ღმრთის წ ... კითხვის გაგრძელება »

გარეგნობა - ქრისტეს ბრწყინვალე აღდგომის მომლოცველობითი რიტუალია, რომელიც უძველესი დროიდან სრულდებოდა ეკლესიაში აღდგომის მეორე დღეს, ორშაბათს. მორწმუნენი ამ დღეს მთელი საეკლესიო კრებულის წინამძღოლობით ლიტანიას (საზეიმო მსვლელობა ჯვრებით, ხატებით, ანთებული ლამპრებით, საეკლესიო გალობით) მართავდნენ "გარეგან ეკლესიისა" (ან მონასტრისა), ე.ი. ეკლესიის გარეთ.

მომლოცველნი "ქრისტე აღდგას" გალობით შემოივლიდნენ ყველა სამლოცველოს, ეგუტერს, ნიშს, აგრეთვე იმ ადგილებს, სადაც აღმართული იყო ჯვარი, და იქ მყოფთ მიულოცავდნენ ქრისტეს აღდგომას: "ქრისტე აღდგა!" ისინიც მიუგებდნენ: "ჭეშმარიტად აღდგა". ეს რიტუალი აღწერილია გიორგი მთაწმინდელის "დიდ სვინანქარში" (XI ს.).

ჯვარი, საგანგებო ნიშების გარდა, ქრისტიანთა საფლავებზეც გამოისახებოდა. ამიტომ გარეგნობის ლიტანიობის დროს "ქრისტე აღდგა" და სხვა სააღდგომო საგალობლები ქრისტიანთა საფლავებთანაც იგალობებოდა. ამით მომლოცველნი გარდაცვალებულ მოყვასთ ახარებდნენ "საფლავების შინათა ცხოვრების მიმნიჭებელი" ქრისტესს აღდგომას.

გარეგნობის წესი და მასთან დაკავშირებული სააღდგომო გალობა საფლავებთან - ქართველმა მორწმუნეებმა დღემდე შემოინახეს. მაგრამ ზოგჯერ ამ რიტუალს "საფლავთა კურთხევასა" და "მიცვალებულთა მოხსენებას" უწოდებენ.

ეს ტერმინოლოგიური შეცდომაა, რადგანაც მიცვალებულთა ხსენება, ტიპიკონის გა ... კითხვის გაგრძელება »

ზოგიერთი ადამიანის მიმართ განსაკუთრებულ სიყვარულს ვგრძნობთ და ვუმეგობრდებით. მეგობრობა არ არღვევს მცნებას - გიყვარდეს ყველა განურჩევლად. თავად მაცხოვარს, იესო ქრისტეს, განსაკუთრებული სიყვარულით უყვარდა იოანე, პეტრე, იაკობი და ლაზარე, წმიდა პეტრეს _ წმიდა მარკოზი, პავლე მოციქულს - წმიდა ტიმოთე და თეკლა, გრიგოლ ნაზიანზელს – წმიდა ბასილი დიდი.

მეგობრის შერჩევისას სიფრთხილე უნდა გამოვიჩინოთ, უნდა შეგვეძლოს ჭეშმარიტი და ცრუ მოყვასის გარჩევა. მეგობრობა ურთიერთგამხნევებისა და სარწმუნოებაში განმტკიცების საწინდარი უნდა იყოს, უნდა განგვიმტკიცოს კეთილსინდისიერება, უფლისა და ახლობლებისადმი სიყვარული. ქრისტიანმა მეგობრებმა უნდა მიბაძონ მოგზაურებს, რომლებიც ერთმანეთს ენდობიან, რადგან ასეთ დროს ნამდვილი მეგობარი შეუცვლელი საგანძურია და მთელი ქვეყნიერების სიმდიდრედ გვიღირს.

წმიდა თეოდოსის მონასტერში ორი ბერი ცხოვრობდა, რომელთაც ისე უყვარდათ ერთმანეთი, რომ პირობა დადეს - ერთმანეთს არასოდეს დაშორებოდნენ. ისინი, თავიანთი სათნო ცხოვრებით, სამაგალითონი იყვნენ მონასტრის სხვა ძმებისათვის. მაგრამ ერთერთ მათგანს ისეთი ძალით შეუჩნდა ეშმაკი, რომ გადაწყვიტა – საერო ცხოვრებას დაბრუნებოდა, მეგობარი დაცემულ ძმას ურჩევდა - არ გადაედგა ეს ნაბიჯი, მაგრამ ვერაფერი გააწყო.

ერთგულმა მეგობარმა არ დაივიწყა დადებული პირობა და ბოროტისაგან ცდუნებულ ძმასთან ერთად საერო ცხოვრებას დაუბრუნდა. დაცემული ძმა ყოველგვარ საძრახ საქმეს სჩადიოდა. მეგობარი კი მუდამ ... კითხვის გაგრძელება »

ჩვენთვის ძალიან სასარგებლოა განსაცდელები, რათა სათნოებებში სრულყოფილებას მივაღწიოთ.

მაცხოვარმა ჩვენმა, იესო ქრისტემაც დაითმინა უდაბნოში ეშმაკისაგან გამოცდა, რათა ჩვენთვის მაგალითი ეჩვენებინა, თუ როგორ უნდა შევხვდეთ და გავიმარჯვოთ განსაცდელებზე. მაცხოვარი ჯერ ჯოჯოხეთში ჩავიდა, მხოლოდ ამის შემდეგ ამაღლდა ზეცად; ასევე, ღვთისმოსავი სულიც ჯერ განსაცდელთა ჯოჯოხეთში ჩაიძირება, შემდეგ კი ამაღლდება ზეციურ დიდებაში.

სული ზეციურ სასუფეველს ვერ მიაღწევს, სანამ წუთისოფელზე, ხორცსა და ეშმაკზე არ გაიმარჯვებს.

სანამ ვნება (ცოდვა) ადამიანში ცოცხლობს, იგი არ შეიძლება, თავისუფალი იყოს განსაცდელთაგან. მისი გული ბოროტი სითხის მდუღარე ქვაბს ჰგავს. მასში ხან შური იხარშება, ხან ეჭვიანობა, ზოგჯერ კი ზიზღი ანდა ამპარტავნება იპყრობს და ტანჯავს ადამიანს. ადვილად თანამყოფებენ ეშმაკები ასეთ მორჩილ ცოდვილთან! საქმეც ბევრი როდი აქვთ...

სამაგიეროდ, მშვიდებთან და აუღელვებლებთან ყოფნა უჭირთ: ამოცნობილია ყველა მათი მზაკვრობა, არ ეგებიან მათ ანკესსა და საცდურს, მეტიც, სხვებსაც ასწავლიან, როგორ ებრძოლონ ბოროტ ძალებს. ო, როგორ იძიებენ შურს მათზე ეშმაკები!.. მთელ თავიანთ სიძულვილს მართლებზე ანთხევენ.

მათ თვითონ ეშინიათ მართლებთან მიახლოებისა, ამიტომ ყოველგვარი მზაკვრობით, ეშმაკობითა და მოტყუებით ცდილობენ, გაუმართონ ბრძოლა თვით ნაცნობების, მეგობრებისა და ნათესავების საშუალებითაც კი. თუ ადამიანი არაფხიზელ ... კითხვის გაგრძელება »

ამპარტავნება ყველაზე სასტიკი და ულმობელია ჩვენს უხილავ მტრებს შორის. ყველა უბედურებასთან ერთად, იგი ღვთის გმობასაც ბადებს და სულს გულგატეხილობასა და სასოწარკვეთილებასა აგდებს.

ხშირად რცხვენიათ, მგმობელი აზრები უთხრან სულიერ მოძღვარს, ფარავენ მათ და გულში ატარებენ მთელი ათწლეულების განმავლობაში. ეს ბევრს აგდებს სასოწარკვეთილებასა და უიმედობაში. მაგრამ სწორედ ესაა ქრისტიანის შეცდომა.

გულგატეხილობა და, მით უმეტეს, სასოწარკვეთილება სულმოკლეობის ნიშანია, ნიშანი იმისა, რომ ადამიანი გამოუცდელია სულიერ ცხოვრებაში, სულიერ ბრძოლებში. ეს ნიშანია იმისა, რომ ადამიანმა არ იცის ან ავიწყდება, რამდენად გულმოწყალე და მოსიყვარულეა უფალი. ღმერთმა დაიფაროს სული გულგატეხილობისაგან! აქედან სასოწარკვეთილებამდე ერთი ნაბიჯია. დაგვიფარე, უფალო!

ნურასოდეს დაივიწყებ, რომ როდესაც ბოროტი ძალა სულის ცდუნებას ცდილობს, მაშინ მის წინაშე ღვთის გულმოწყალებასა და შემწყნარებლობას წარმოაჩენს, ხოლო როდესაც კაცი შესცოდავს, მაშინ მას უკვე უფლის სიმკაცრითა და მართლმსაჯულებით აშინებს, რათა სასოწარკვეთილებასა და განუწყვეტელ დარდში ამყოფოს.

შენ კი იცოდე მისი ეშმაკობა და პირიქით მოიქეცი! როდესაც ცოდვის შესაძლებლობა მოგეცემა, მეყსეულად გაიხსენე ღვთის მართლმსაჯულებისა და სასჯელის სიმკაცრე, ხოლო როდესაც უკვე შესცოდავ, სასწრაფოდ შეინანე და გახსოვდეს ღვთის გილმოწყალების შესახებ, მაგრამ სასოწარკვეთილებას ნუ მიეცემი.

მამაცი და სულით ძლიერნი სასოწარკვეთ ... კითხვის გაგრძელება »

შეკითხვაზე: "როგორ ამოვიცნოთ ამპარტავნება საკუთარ თავში?" - ნიჟეგოროდის მთავარეპისკოპოსი იაკობი ასე წერს: " ამის მისახვედრად და შესაცნობად დაუკვირდი, როგორ გრძნობ თავს, როდესაც გარშემომყოფნი რაიმეს შენი სურვილის შესაბამისად არ აკეთებენ. თუკი არ გიჩნდება სურვილი, მოკრძალებით გამოასწორო შენს მიერ დაშვებული შეცდომა, არამედ უყმაყოფილო ხარ და მრისხანებ, მაშ, იცოდე, რომ ძალიან ამპარტავანი ხარ; თუკი შენი ცხოვრებისეული საქმეების მცირეოდენი წარუმატებლობაც კი მწუხრებას, სიმძიმესა და სევდას იწვევს, ისე, რომ ღვთაებრივი ჩანაფიქრის შესახებ აზრიც კი (რომელიც შენს საქმეებს წარმართავს) არ გამხიარულებს, მაშ, იცოდე, რომ ძალიან ამპარტავანი ხარ; თუ სხვისი, თუნდაც შენი მტრების, წარუმატებლობა გამხიარულებს, ხოლო შენი ახლობლების უეცარი წარმატებები გამწუხრებს, იცოდე, რომ ძალიან ამპარტავანი ხარ; თუ შეურაცხგყოფს მოკრძალებული შენიშვნები შენს ნაკლოვანებათა შესახებ, ხოლო არარსებული ღირსებების ქება გახარებს და აღგაფრთოვანებს, იცოდე, რომ ძალიან ამპარტავანი ხარ."

რა შეიძლება დავამატოთ საკუთარ თავში ამპარტავნების ამოცნობის ამ ნიშნებს? მხოლოდ ის, რომ თუ ადამიანს შიშის გრძნობა უჩნდება, ესეც ამპარტავნების ნიშანია.

წმიდა იოანე კიბისაღმწერელი ამის შესახებ წერს: "ამპარტავანი სული შიშის მონაა; იგი ეყრდნობა რა საკუთარ თავს და მცირეოდენი ხმაურისა და ჩრდილისაც კი ეშინია. მშიშრები ხშირად იშლებიან ჭკუიდან და სამართლიანადაც; რამეთუ ღმერთი ტოვებს ამპარტავნებს, რათა სხვებსაც ას ... კითხვის გაგრძელება »

1. არ უნდა წამოჭრა (უსარგებლო) კამათის აღმგზნები კითხვები.

პავლე მოციქულის სიტყვა: ამას მოახსენებდ წინაშე ღმრთისა და უწამებდ ნუ სიტყვათა ლალვისათა არად სახმარად, განსადრეკელად მსმენელთა მათ. ხოლო სიცოფისათა მათ და უსწავლელთა ძიებათაგან იჯმენ, უწყი, რამეთუ ჰშვნიან ლალვანი; (II ტიმ.2,14.23).

2. არ უნდა ვილაპარაკოთ ამაო სტყვები, რომელთაგან არავითარი სარგებელი არ არის, თუნდაც კეთილი ილაპარაკო არა რწმენიდან გამომდინარე შეურაცყოფაა სულისა წმიდისა.

ქრისტეს სიტყვები: ყოველი სიტყვაი უქმი, რომელსა იტყოდიან კაცნი, მისცენ სიტყვაი მისთვის დღესა მას სასჯელისასა (მთ.12,36).

პავლე მოციქულის სიტყვა: ყოველი სიტყვაი უშუერი პირით თქუენით ნუ გამოვალნ, არამედ რაი-იგი იყოს კეთილ აღსაშენებლად სარწმუნოებისა სახმრისათვის, რაითა მისცეს მადლი მსმენელთა მათ. და ნუ შეაწუხებთ სულსა წმიდასა ღმრთისასა, რომელითაცა-იგი აღიბეჭდენით დღეთ გამოხსნისა (ეფ.4,29.30).

წესი 44. ქრისტეს უღლის შესახებ.

უღელი ქრისტესი ტკბილია და ტვირთი ქრისტესი მსუბუქი, რათა ინუგეშონ მოღვაწეებმა; ხოლო მძიმეა და ძნელი ყოველივე ის, რაც უცხოა სახარებისეული სწავლებისათვის.

ქრისტეს სიტყვები: მოვედით ჩემდა ყოველნი მაშურალნი და ტვირთ-მძიმენი, და მე განგისვენო თქუენ. აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა, რ ... კითხვის გაგრძელება »

1. ღვთისსათნო ხახლხთან მყოფი, რომელნიც არ იცვლიან აზრთა თავისებურებას, ვერავითარ სარგებელს იღებენ თავისთვის, თუმცა გარეგნულად თითქოს იმ ხალხივით ცხოვრობენ.

ქრისტეს სიტყვები: მაშინ ემსგავსოს სასუფეველი ცათაი ათთა ქალწულწულთა, რომელთა აღიხუენს ლამპარნი თვისნი და განვიდეს მიგებებად სიძისა. ხოლო ხუთნი იყვნენ ბრძენნი, და ხუთნი სულელნი. მოიხუნეს სულელთა მათ ლამპარნი მათნი და არა მიიღეს მათთანა ზეთი, ხოლო ბრძენთა მათ მიიღეს მათ თანა ზეთი ჭურჭელთა მათთა ლამპართა მათთა თანა...

შემდგომად მათსა მოვიდეს სხუანიცა იგი ქალწულნი და იტყოდეს: უფალო, უფალო, განგვიღე ჩვენ. ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: ამინ გეტყვი თქვენ, არა გიცნი თქვენ. (მთ.25,1-5.11.12). - გეტყვი თქუენ: მას ღამესა ორნი იყვნენ ერთსა ცხედარსა: ერთი იგი წარიტაცოს, და ერთი იგი დაუტეოს. ორნი ფქვიდენ ერთად: ერთი იგი წარიტაცოს, და ერთი იგი დაშთეს. და სადაცა ხორცნი, მუნცა ორბები შეკრბეს. (ლკ.17,34.35.37).

წესი 16. შინაგანი თვითგამოსწორების აუცილებლობის შესახებ.

1. ღვთისსათნო ხახლხთან მყოფი, რომელნიც არ იცვლიან აზრთა თავისებურებას, ვერავითარ სარგებელს იღებენ თავისთვის, თუმცა გარეგნულად თითქოს იმ ხალხივით ცხოვრობენ.

ქრისტეს სიტყვები: მაშინ ემსგავსოს სასუფეველი ცათაი ათთა ქალწულწულთა, რომელთა აღიხუენს ლამპარნი თვისნი და განვიდეს მიგებებად სიძისა. ხოლო ხუთნი იყვნენ ბრძენნი, და ხუ ... კითხვის გაგრძელება »

წესი 8. წმ. წერილში ნათქვამის უეჭველობის შესახებ.

1. ყოვლად დაუშვებელია მერყეობა და ეჭვი ღვთის სიტყვებთან მიმართებაში, ადამიანური ბუნება საწინააღმდეგოსაც კი რომ ამტკიცებდეს, სიტყვა ღვთისა უნდა იქნეს მიღებული როგორც ყოვლად ძლიერი, უცილობელი ჭეშმარიტება. ამაშია სწორედ ღვაწლი რწმენისა.

და მეოთხესა სახუმილავსა ღამისასა მოვიდა მათა იესო, სვლითა ზღვასა მას ზედა, ხოლო მოწაფეთა ვითარცა იხილეს, ვიდოდა რაი ზღვასა მას ზედა, შეძრწუნდეს და თქვეს ვითარცა საოცარი რაიმე არს და შიშისაგან ღაღადყვეს. მეყვსეულად ეტყოდა მათ და რქუა: კადნიერ იყვენით, მე ვარ ნუგეშინინ! მიუგო პეტრე და რქუა მას: უფალო, უკუეთუ შენ ხარ, მიბრძანე მე მისვლად შენდა წყალთა ამათ ზედა. ხოლო მან ჰრქუა: მოვედ! და გარდმოვიდა პეტრე ნავით და ვიდოდა წყალთა მათ ზედა და მოვიდოდა იესოისა და ვითარცა იხილა ქარი იგი ძლიერი, შეეშინა და იწყო დანთქმად, ღაღად-ყოGდა თქუა: უფალო, მიხსენ მე! და მეყვსეულად განყო ხელი იესო, უპყრა მას და ჰრქუა: მცირედ მორწმუნეო, რაისა შეორგულდი? (მთ.14,25-31).
ილალვიდეს ურთიერთას ჰურიანი იგი და იტყოდეს: ვითარმედ ხელ-ეწიფების ამას მოცემად ხორცი თვისი ჭამად? ჰრქუა მას იესო: ამინ, ამინ გეტყვი თქვენ: უკუეთუ არა სჭამოთ ხორცი ძისა კაცისაი და სუათ სისხლი, არ გაქუნდეს ცხოვრებაი თავთა შორის თქვენთა. (იო.6,52.53)
ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ შეესმეს ვედრებანი შენნი, და ცოლმან შენმან ელისაბედ, გიშვეს შენ ძე, და უწოდი მას სახელი მისი ... კითხვის გაგრძელება »