19:03 რა? სად? როდის? შეკითხვების არქივი. | |
"რა? სად? როდის?” — ამ თამაშმა ტელეეკრანზე გამოჩენისთანავე უდიდესი პოპულარობა მოიპოვა. ამის მიზეზი ბევრია. ამ გადაცემას თავიდანვე რაღაც განსაკუთრებული სახე ჰქონდა იმ დროის ტელესივრცეში. იმ პერიოდში საბჭოთა მაყურებელი მიკლებული იყო ასეთი სახის ინტელექტუალურ თამაშებს და ახალი ხილი ყველამ კარგად მიიღო. უნიკალური სახის შეკითხვები, ისეთი ტიპის, როგორიც ჯერ არსად არავის ჰქონდა მოსმენილი უდიდესი პლიუსი იყო ამ თამაშისა. მაყურებელი თითქოს მოთამაშეებთან ერთად თამაშობდა ეკრანის აქეთა მხრიდან, მათთან ერთად ფიქრობდა, კამათობდა, იძლეოდა პასუხებს და იმარჯვებდა. ბავშვობაში ყველას უყვარდა გამოცანები და არაფერია გასაკვირი იმაში, რომ გამოცანებმა დიდებისთვის ასეთი პოპულარობა მოიპოვეს. ყოველი დიდი ადამიანის აუსრულებელი ოცნება ხომ ბავშვობაში დაბრუნებაა, იქ სადაც შენ უყვარდი, შენზე ზრუნავდნენ და ყველაფერი წინ გქონდა. სამწუხაროდ ბავშვობაში დაბრუნება შეუძლებელია, მაგრამ ბავშვური ატმოსფეროს შექმნა შეიძლება. ადამიანი გამუდმებით ცდილობდა თავი ბავშვობაში ეგრძნო, ცოტა ხნით მაინც მოწყვეტილიყო სერიოზულ ცხოვრებას და ბავშვური თამაშებით გართულიყო — სპორტით, თეატრით, აზარტული თამაშებით და, რათქმაუნდა, თამაშით "რა? სად? როდის?”. ნებისმიერი მოთამაშე დამეთანხმება, რომ თამაშის დროს ცხოვრება უფრო საინტერესო ხდება. კარგი თამაში კი კარგი შეკითხვების გარეშე არ იქნება. "რა? სად? როდის?” შეკითხვები შეიძლება რამოდენიმე ტიპად დავყოთ თავიანთი შედგენილობის მოდელის მიხედვით. შერჩევა. ეს შეკითხვის ყველაზე გავრცელებული სახეა. კითხვაში მოცემული ძირითადი ინფორმაციის საფუძველზე მოთამაშემ შესაძლო სწორი პასუხებიდან (რომელთა რაოდენობაც არცისე ბევრია ხოლმე) უნდა ამოარჩიოს ყველე მეტად შესაძლებელი ვერსია. ნაკლებად ცნობილი ფაქტები, რომელთაც არასწორი ვერსიის უარყოფა შეუძლიათ კითხვაშივეა ხოლმე მოყვანილი, ხოლო ფართოდ ცნობილი ფაქტების გახსენება კი თავად მოთამაშეს მოუწევს. მოზაიკა. მოყვანილია რამოდენიმე განსხვავებული ფაქტი ადამიანზე ან რაიმე საგანზე და საჭიროა განისაზღვროს, თუ რაზეა საუბარი. ყოველი მოცემული ფაქტი, რომელიც არაფერ კავშირში არ არის სხვა ფაქტთან, სულ უფრო ავიწროებს პასუხის განსაზღვრის არეს და ყველას ერთად კი სწორ პასუხამდე მივყავართ. ეტიმოლოგია. ეს არის შეკითხვა სიტყვის ან გამოთქმის წარმომავლობის შესახებ. აქვე შედის სიტყვის განსაზღვრა მისი ადრეული ფორმის მიხედვით. რა თქვა მან... ეს ტიპიც საკმაოდაა გავრცელებული. მოყვანილია ბრძნული ან მახვილგონივრული გამონათვამი ფოლკლორიდან ან რომელიმე ცნობილი პიროვნების სიტყვებიდან და საჭიროა მისი დასრულება. პრობლემა. დავალება მდგომარეობს იმაში, რომ მოთამაშემ თავიდან გადაჭრას უკვე გადაჭრილი პრობლემა — ეს იქნება ფსიქოლოგიური, დიპლომატიური, ტექნიკური თუ სხვა სახის. მან უნდა გაიმეოროს ადრე ნაპოვნი გადაწყვეტილება (ხშირად ანეკდოტური ან პარადოქსალური) ან ახსნას მიღებული გადაწყვეტილების არსი და აზრი. ალეგორია. ასეთ შეკითხვაში ხდება ჩვენთვის ყველასათვის ნაცობი რამის უჩვეულო რაკურსით აღწერა, ისე, რომ საკმაოდ რთულია მიხვდე, თუ რაზეა საუბარი. ისტორიული ფონი. ამ ტიპის შეკითხვებში აღწერილია წარსულში მომხდარი სიტუაცია, პასუხი რომელზეც მოდის თუ გაიხსენებთ ამ მოვლენის პერიოდში მომხდარ ისტორიულ ფაქტებს. ლოგიკური ამოცანა. ეს არის მკაცრად განსაზღვრული შეკითხვა, სადაც სწორი პასუხის გამოცნობას თითქმის არ ჭირდება გარეშე ინფორმაციის ცოდნა — მთავარია მოთამაშემ გამოანგარიშება მოასწროს ერთ წუთში. შედგენილი შეკითხვა. რამოდენიმე შეკითხვა გაერთიანებული ერთში, ძირითადად ერთნაირ თემებზე. მაგალითად, მოყვანილია N ობიექტი და N მათი თვისება — მაგრამ არეულად. საჭიროა მოიყვანოთ ისინი სწორ თანამიმდევრობაში. ან უფრო რთული ვარიანტი — თვისებები მოყვანილი არაა და მოთამაშემ თავად უნდა განსაზღვროს ისინი. ნონსენსი. ეს კითხვები ერთი შეხედვით არაკორექტული, მაგრამ სათამაშო სიტუაციაში სრულიად გამართლებულია. მოთამაშემ უნდა დაასახელოს ობიექტი ან სუბიექტი, რომელიც შეესაბამება ჩამოთვლილ თვისებებს, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ ან ეს ობიექტი არ არსებობს (ან ყველას აქვს) ან თვისებაა ისე დაწერილი, რომ "სიტყვაში იჭრები”. ლეონარდოს გამოცანა. შეკითხვის სახით მშვენივრად გამოდგება ძველებური, მაგრამ უცნობი გამოცანა ან ამოცანა. შეკითხვების ამ ტიპს სახელი ეწოდა ლეონარდო და ვინჩის არცთუ მცირერიცხოვანი გამოცანების შესახებ, რომლებიც საკმაოდ ხშირად გამოიყენება როგორც შეკითხვა. დამალული მინიშნება. ასეთი სახის შეკითხვები ერთი შეხედვით ურთულესია, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში პასუხი თვითონ კითხვის ტექსტში იმალება და საკმარისია მას ყურადღება მიაქციო (ის შეიძლება ერთი პატარა სიტყვაც კი იყოს), რომ ყველაფერი ცხადი გახდება. გასაგებია! შეკითხვა რომელზეც თითქოსდა პასუხის გაცემა შეუძლებელია — კითხვაზე გასასვლელი არ არსებობს. ერთადერთი შესაძლო პასუხი კი მოტივირებული არაა. ხშირად ამ შემთხვევაში ისმევა შეკითხვა, რომელზეც პასუხი ყველამ იცის, მაგრამ ხდება ისე, რომ ხანდახან მასაც ვერ პასუხობენ (ყოფილა შემთხვევა, როდესაც "ბრეინ რინგზე” ორი გუნდი ათი წამი ფიქრობდა, თუ რამდენი იყო კვადრატული ფესვი ცხრიდან და ბოლოს ერთმა უპასუხა - ცხრაო!). ბორის ბურდა | |
|