ზვიად გამსახურდია (დ. 31 მარტი, 1939, თბილისი — გ. 31 დეკემბერი, 1993, სოფ. ხიბულა, წალენჯიხის რაიონი), მეცნიერი-ფილოლოგი, მწერალი, მთარგმნელი, პოლიტიკოსი, დისიდენტი, ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი, საქართველოს ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის (1973—1990) ერთ-ერთი ლიდერი, საქართველოს პირველი პრეზიდენტი (1991—1992).სექციების სია .
ბიოგრაფია

დაიბადა თბილისში, ქართველი მწერლის, აკადემიკოს კონსტანტინე გამსახურდიას და მირანდა ფალავანდიშვილის ოჯახში. დაამთავრა თბილისის 47-ე საშუალო სკოლა (1957) და თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დასავლეთ ევროპის ენებისა და ლიტერატურის ფაკულტეტი ინგლისური ლიტერატურის სპეციალობით (1962). ჰყავდა ორი მეუღლე და სამი შვილი:
პირველი მეუღლე დალი ლოლუა, შვილი კონსტანტინე გამსახურდია;
მეორე მეუღლე მანანა არჩვაძე-გამსახურდია, შვილები ცოტნე და გიორგი გამსახურდიები.
სამეცნიერო და ლიტერატურული მოღვაწეობა (1962-1990)

წლების მანძილზე მოღვაწეობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დასავლეთ ევროპისა და ლიტერატურის ფაკულტეტის დოცენტად. 1973 წელს მიენიჭა ფილოლოგიის მეცნიერებათა კანდიდატის, ხოლო 1991 წელს — მეცნიერებათა დოქტორის სამეცნიერო ხარისხები. 1972-1977 და 1983-1990 წლებში იყო საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის შოთა რუსთაველის სახელობის ქართული ლიტერატურის ინსტიტუტის რუსთველოლოგიის განყოფილების უფროსი მეცნიერ-თანამშრომელი, 1970-1977 წლებში საქართველოს მწერალთა კავშირის წევრ ... კითხვის გაგრძელება »

Алла Фёдоровна Дудаева (урождённая Алевтина Фёдоровна Куликова, род. в 1947 году) — вдова Джохара Дудаева, художник, телеведущая. Сторонница чеченского сепаратизма.

Дочь советского офицера, бывшего коменданта острова Врангеля (не связан с генералом армии Анатолием Куликовым)..

Родилась в 1947 году в Коломенском районе Московской области. Окончила художественно-графический факультет Смоленского пединститута. В 1967 году стала женой офицера ВВС Джохара Дудаева, впоследствии Президента Чечни, начавшего сепаратистскую войну на отделение от России. Родила двух сыновей — Авлура и Деги — и дочь Дану.

После смерти мужа, 25 мая 1996 года пыталась покинуть Чечню и вылететь в Турцию, однако в аэропорту Нальчика её задержали. Её допрашивал «специально прибывший молодой офицер, который представился полковником Александром Волковым» и которого она впоследствии узнала, увидев по телевизору Александра Литвиненко (согласно показаниям Ахмеда Закаева по делу об убийстве Литвиненко, тот также подтвердил, что допрашивал Аллу ... კითხვის გაგრძელება »

ჭაბუა (მზეჭაბუკ) ირაკლის ძე ამირეჯიბი დაიბადა თბილისში 1921 წლის 18 ნოემბერს. დედა – მარიამ მიხეილის ასული ნაკაშიძე, ქალთა უმაღლეს კურსებდამთავრებული პედაგოგი – პირდაპირი შთამომავალი იყო აფხაზეთის, სამეგრელოს და გურიის მთავრებისა: შერვაშიძეებისა, დადიანებისა, გურიელებისა და ასევე – მიქელაძეებისა და ნაკაშიძეებისა.
მამა – ირაკლი გიორგის ძე ამირეჯიბი – ცნობილი ადვოკატი – ჩამომავალი ამირეჯიბებისა, მაღალაშვილებისა, ქარუმიძეებისა, ფავლენიშვილებისა, ჯოხთაბერიძეებისა.

                                    მამა - ირაკლი ამირეჯიბი. ახალგაზრდა ადვოკატი.

თავად მწერალი ასე წერს "ავტოინტერვიუში” : "მამაჩემის თავადურ წარმოშობაზე თავად გვარი – ამირეჯიბი მიუთითებს. ეს საუკუნეების მანძილზე გვარად ქცეული მეფის სასახლის თანამდებობაა, შინაგან საქმეთა მინისტრის მოადგილეს, დაზვერვისა და კონტრდაზვერვის უფროსს რომ შეესატყვისება. თანამდებობა საგვარეულო იყო, მემკვიდრეობით გადაეცემოდა და ყოვე ... კითხვის გაგრძელება »

Лучано Паваротти родился 12 октября 1935 года на окраине города Модена на севере Италии, будучи сыном Фернандо Паваротти - пекаря и певца, и Адель Вентури - рабочей фабрики по производству сигар. Несмотря на то, что певец всегда отзывался с любовью о своем детстве, семья имела мало денег. Четверо членов семьи жили в двухкомнатном жилище. Как говорил певец, его отец имел красивый теноровый голос, но был неспособен к карьере певца из-за нервозности. Вторая мировая война вынудила семью уйти из города в 1943 году. В течение последующего года они снимали одну комнату на ферме в соседней деревне, где Паваротти заинтересовался фермерством.

Ранние музыкальные пристрастия Паваротти заключались в записях его отца, большинство из которых включали популярных теноров тех времен - Беньямино Джильи, Жованни Мартинелли, Тито Скипа и Энрико Корузо. Когда Лучано было около девяти лет, он начал петь со своим отцом в небольшом местном церковном хоре. Также в период молодости он провел несколько уроков с профессором Донди и его женой, однако не придавал им большого значения.

После того, что могло называться обычным детством с обычными интересами в спорте - в случае Паваротти это прежде всего был футбол - он окончил школу Schola Magistrale и столкнулся с дилеммой о выборе дальнейшей профессии. Паваротти был заинтерес ... კითხვის გაგრძელება »

Энрико Карузо (итал. Enrico Caruso; 1873—1921) — итальянский певец (тенор). 

Энрико Карузо родился 27 февраля 1873 в Неаполе.

Дебютировал в Неаполе в 1895 году. Известность пришла к Карузо в 1897 году, когда он исполнил в Палермо партию Энцо («Джоконда» Понкьелли). В 1900 году он впервые выступил на сцене миланского театра Ла Скала (Неморино в «Любовном напитке» Доницетти); в 1902 году дебютировал в лондонском театре Ковент-Гарден (Герцог в «Риголетто» Верди). Самая большая слава певца связана с нью-йоркским театром Метрополитен-опера, ведущим солистом которого он был с 1903 по 1920 гг. 

Карузо много записывался — одним из первых среди оперных певцов зафиксировал основную часть своего репертуара на граммофонных пластинках. Обладал голосом неповторимого тембра, в котором естественное баритональное, бархатистое звучание нижнего и среднего регистров сочеталось с блестящими теноровыми верхами. Благодаря исключительному владению дыханием, безупречной интонации и, главное, высокой исполнительской культуре стал легендой вокального искусства 20 века, образцом для будущих поколений оперных теноров. 

Карузо с равным успехом исполнял партии лирического и драматического плана, преимущественно в операх Верди (Герцог, Манрико в «Трубадуре», Ричард в «Бале-маскараде», Радамес в «Аиде») и композиторов-веристов (Канио в «Паяцах» Леонкавалло и др.). Был первым ... კითხვის გაგრძელება »