XIX საუკუნის დამლევამდე ქართული დამწერლობის სამივე სახეობა იხმარებოდა. ამ დროიდან მხედრული დამწერლობამ უპირატესობა მოიპოვა. ბეჭდური საქმის დამკვიდრებისა და განვითარების შედეგად კი იგი ერთადერთ საყოველთაო ქართულ დამწერლობად იქცა. მხედრული დამწერლობის საფუძველზე შეიქმნა ქართული ბეჭდური მწიგნობრული შრიფტები.

მხედრული (სიმღერა).

მხედრული, ქართული (იმერული) ხალხური სამხმიანი სალაშქრო სიმღერა. ახასიათენს ენერგიული, ხალისიანი რიტმი, მზარდი დინამიკა. მხედრულს ასრულებს ტეოცეტი და გუნდი შენაცვლებით. დიდ შთაბეჭდილებას ტოვებს მხედრულის სტრუქტურის თავისებურება და პოლიფონიურად გაწყობილ ხმათა ოსტატური შეხამება. გამოირჩევა ფართო დიაპაზონით, მდიდარი, ნაირსახოვანი რიტმით.

მხედრული (ცეკვა).

მხედრული, ქართული ხალხური სალაშქრო ხასიათის ცეკვა. ასრულებენ ვაჟები. ძირითადი ელემენტებია დავლა, გასმა და მუხლკეცილი. მუსიკალური ზომა 6/8. გვხვდება ზაქარია ფალიაშვილის ოპერა „აბესალომ და ეთერში".