22:27 და კვლავ - "პატარა ომი, რომელმაც მსოფლიო შეძრა". | |
"პატარა ომი, რომელმაც მსოფლიო შეძრა” - ასეთი სახელწოდება აქვს ამერიკელი ექსპერტის, ბრიუსელში გერმანიის მარშალის ფონდის დირექტორის რონ ასმუსის წიგნს, რომელიც აგვისტოს ომის მოვლენებს ეძღვნება. ახლახან რონ ასმუსი საქართველოს ეწვია და წიგნის პრეზენტაციაც გამართა. რას წერს და რატომ რონ ასმუსი წიგნში "პატარა ომი, რომელმაც მსოფლიო შეძრა” და როგორ ხედავს მოვლენათა განვითარებას დღევანდელ კონტექსტში? წიგნის ავტორს რადიო თავისუფლების კორესპონდენტი ოლესია ვართანიანი ესაუბრა.
თუმცა აქამდე არავინ მომდავებია არგუმენტებზე, ვთქვათ, რომ ეთქვათ, იქს გვერდზე ის ცდება და აყალბებს ფაქტებსო. ასე რომ, მე ვფიქრობ, ზოგიერთი ცდილობს წიგნის დისკრედიტაციას მთავარი არგუმენტის განხილვის გარეშე, მთავარი არგუმენტი კი ის არის, რომ სისტემამ არ გაამართლა. საქართველომ დაუშვა შეცდომები, თუმცა არსებობდა გრძელვადიანი რუსული სტრატეგია - დაეშინებინა საქართველო. ასე რომ, მე წინააღმდეგი კი არა ვარ, პირიქით, ვგულშემატკივრობ პრეზიდენტ ობამას, რომელიც ცდილობს ურთიერთობის აღდგენას რუსეთთან. მაგრამ ჩვენ გვჭირდება ორმხრივი სტრატეგია თანამშრომლობისა ზოგიერთ საკითხში. ჩვენ, უბრალოდ, არ უნდა დავნებდეთ და, ალბათ, რაღაც დონეზე რუსეთი გადასინჯავს თავის ინტერესებს, მეტ მზაობას გამოიჩენს მოლაპარაკებისთვის, მაგრამ მან უნდა იცოდეს, რომ ჩვენ არ დავნებდებით და კვლავ მტკიცედ მოვთხოვთ, საკუთარი ვალდებულებები შეასრულოს. ობამას ადმინისტრაციის მიდგომა სახელმწიფო მდივანმა კლინტონმა პარიზში გაახმაურა, სადაც მან კიდევ ერთხელ გაუსვა ხაზი ყველა ძირითად პრინციპს. ჩვენ ვცდილობთ ურთიერთობის დალაგებას რუსეთთან, ურთიერთობები ახალ ფაზაში გადადის, ჩვენ ვცდილობთ გავარკვიოთ ავღანეთის და ირანის საკითხი, და მხოლოდ ამის შემდეგ შევძლებთ დავუბრუნდეთ ნატოს გაფართოების საკითხს. რეალობა ისაა, რომ ჩვენ არ გვაქვს კონსენსუსი ნატოს გაფართოებაზე შიგნით და ჩვენ გვჭირდება ამ კონსენსუსის აღდგენა. და აქ მთავარი არ არის ის, რომ ობამა სიტყვით გამოდის ან ობამა რამეს ამბობს, ობამა ურეკავს სააკაშვილს და ხვდება მას... ყველაფერი ეს მნიშვნელოვანია, მაგრამ უფრო მნიშვნელოვანია გულწრფელი საუბრები ალიანსის შიგნით იმის შესახებ, ჯერ კიდევ მუშაობს თუ არა ძირითადი პრინციპები, რას მოიცავენ ისინი, რას ნიშნავს ეს ნატოს გაფართოებისთვის, სად ვხედავთ ჩვენ საქართველოს და რა არის პასუხი ქართველებისთვის, რომლებიც მოდიან და გვეკითხებიან, როგორც თქვენ მეკითხებით, სად არის საქართველოს ადგილი ევროპული უსაფრთხოების დასავლურ კონცეფციაში. ეს დებატები მომდევნო რამდენიმე წლის განმავლობაში გაგრძელდება ობამას ადმინისტრაციაში, ეს უკვე დაიწყო ვაშინგტონის ვიწრო წრეებში. აზრები იქ, სავარაუდოდ, განსხვავებულია, ისევე როგორც ევროპის დედაქალაქებში. და სანამ ჩვენ არგუმენტებს შევაჯერებთ და საერთო დასკვნებამდე მივალთ, საქართველო უნდა დარჩეს განხილვის სფეროში. ხშირად ჩემს რჩევას ქართველი მეგობრებისადმი სამი ძირითადი პუნქტით გამოვხატავ: პირველი - იგნორირება გაუკეთეთ რუსეთს რამდენადაც ეს შესაძლებელია; მეორე - მოახდინეთ სისტემის რეფორმირება და მესამე - იარეთ დასავლეთისკენ რაც შეიძლება სწრაფად. ყველა ამ ნაბიჯით საქართველო უბიძგებს დასავლეთს სწორი გადაწყვეტილებების მიღებისკენ; ეს უბიძგებს ჩვენს ლიდერებს, კონგრესებს, პარლამენტებს, მოსახლეობას, დაფიქრდნენ იმაზე, თუ რატომ უნდა გვაწუხებდეს ეს საკითხი. ამიტომ ვფიქრობ, რომ ეს ყველაფერი ჯერ არ დამთავრებულა. ფაქტია, რომ უკრაინას, იანუკოვიჩის არჩევის მიუხედავად, ნატოსკენ აღებული კურსი არ შეუცვლია. ეს კიდევ ერთი არგუმენტია, თუ რატომ - საქართველო და რატომ - ნატოს გაფართოება ოცის წლის შემდეგაც. მეორე მხრივ, უკრაინისა და საქართველოს დაწყვილება, ცოტა არ იყოს, ხელოვნური მგონია. მესმის რატომ მოხდა ეს, მაგრამ ახლა ჩვენ სამხრეთ კავკასიაზე ვსაუბრობთ, იმაზე, თუ რატომ არის შავი ზღვის რეგიონი მნიშვნელოვანი. არ უნდა მოვახდინოთ საქართველოს იზოლირება ამ კონტექსტიდან. რაც უნდა რთული და ჩახლართული იყოს ეს ყველაფერი, ჩვენ ამ რეგიონის გვერდით უნდა დავდგეთ, უპირველესად, მორალური პრინციპების გამო. ამას გარდა, ეს რეგიონი არის გასაღები ცენტრალური აზიისკენ, შუა აღმოსავლეთისკენ. ამ მხრივ, საქართველო ძალიან მნიშვნელოვანია. მაგრამ აქ მხოლოდ საქართველოზეც არ არის საქმე, საქართველო არის გასაღები რეგიონის შესაცვლელად. | |
|